Τι έχω μάθει: Περί παιδικών ταινιών

Κακά τα ψέματα. Δεν λέω, καλές οι παλιές κλασικές παιδικές ταινίες (Dumbo, Snowhite...) αλλά οι νέες απλά δεν παίζονται. Μετά από 3 παιδιά και ατελείωτες ώρες βλέποντας για 7 χρόνια αδιάκοπα τις ίδιες και τις ίδιες, μπορώ να εκφέρω και εγώ την άποψή μου.

Η παρούσα δημοσίευση αφορά κυρίως την ενημέρωση όλων εκείνων που τις σνομπάρουν. Δεν είναι ότι θέλω να τους πείσω να τις βλέπουν, όσο μάλλον ότι τα καρτούν πλέον δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τις αντίστοιχες "κανονικές". Νοήματα που περνάνε αβίαστα, συναισθήματα που σε σμπαραλιάζουν και γέλιο μέχρι δακρύων είναι στοιχεία που έχω συναντήσει σε πολλές από αυτές. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι δεν θα προκαλέσει ρίγη συναισθημάτων σε αυτούς που τις έχουν δει και δεν έχουν προσέξει τις μικρές λεπτομέρειες. Δείτε τες ξανά και ξανά, άφοβα. Γι αυτό, γιααααα κοπιάστε!

Μεγάλη σύμπτωση αποτελεί το γεγονός ότι δίνω σημασία στα παιδικά από τότε που πρόσεξα ότι κάποια στούντιο παραγωγής φτιάχνανε υπέροχες ταινίες. Έβλεπα συνέχεια για παράδειγμα είτε εκείνη την λάμπα που χοροπηδά πάνω σε κάτι γράμματα και στο τέλος σε κοιτά, ένα παιδάκι να ψαρεύει στα σύννεφα καθισμένο πάνω στο μισοφέγγαρο, ή εκείνο το κάστρο στο πανέμορφο τοπίο με τα πυροτεχνήματα. Αυτά τα στούντιο δεν είναι άλλα από τα Pixar, DreamWorks και Disney αντίστοιχα. Έχουν βάλει λοιπόν σκοπό αυτά, με τα τόσα εκατομμύρια που δαπανούν σε παραγωγές παιδικών ταινιών να φτιάχνουν όλο και φοβερότερες ταινίες. Βέβαια ιεροσυλία θα ήταν να μην αναφέρω το στούντιο Ghibli, αλλά τα ανατολίτικα παιδικά (κινέζικα, ιαπωνικά...) αποτελούν από μόνα τους δικιά τους κατηγορία που θα αναφερθώ σε αυτά άλλη φορά.

Ξεκινάμε με την μέχρι πρότινος αγαπημένη μου,

Pixar

Τι να πρωτοθυμηθούμε? Τα παιδικά της λίγα και καλά.

Βαθμολογία

Εδώ θα βρείτε την κατάταξή τους, σύμφωνα με την προτίμησή μου για κάθε μία από αυτές.

Νοήματα

Αν έπρεπε με μία πρόταση να περιγράψω την ουσία κάθε ταινίας θα έλεγα τα εξής:

Toy Story: Ένας αληθινός φίλος δεν θα σε εγκαταλείψει ποτέ.
Up: Καλοί οι στόχοι, αλλά μπροστά μας είναι τα καλύτερα.
Cars: Θα θυσίαζες όλα τα όνειρα σου για να έχεις φίλους?
The incredibles: Δεν αλλάζει τελικά ένας άνθρωπος.
Nemo ή Bug's Life: Δεν μετράει το μέγεθος μπροστά στην δύναμη της θέλησης.
Brave: Η ιστορία υπάρχει για να μην κάνουμε τα ίδια λάθη.
Monsters Inc.: Μία ομάδα πάντα καταφέρνει περισσότερα.
Ratatouille: Μην εγκαταλείπεις τα όνειρά σου.
Wall-e: Η εξάρτησή μας από τους αυτοματισμούς μας τραβάει από την ουσία της ζωής

Συγκινητικές Στιγμές

Σε κάθε μία από τις ταινίες θυμάμαι κάτι που με έκανε να συγκινηθώ. Θα μπορούσα να βάλω τις σκηνές αυτές από το youtube αλλά πιστέψτε με, θα χαλάσετε όλα τα αισθήματα που θα νιώθατε αν τις βλέπατε μόνοι σας. Όσοι νομίζετε ότι είστε βράχοι λοιπόν, δοκιμάστε την παρακάτω λίστα με την σειρά.

Στο Monsters University, πολύ συγκινητική είναι η στιγμή που τους αντιμετωπίζει στο τέλος η Dean Hardscrabble.
Αν αναρωτιέστε αν μπορείτε να συγκινηθείτε από ρομποτάκια, δείτε το τέλος από το Wall-e. Το κούνημα και μόνο των ματιών του Wall-e αρκεί να σας σηκωθεί η τρίχα.
Βέβαια η φωνή του Doc Hudson στον αγώνα στο Cars θα δοκιμάσει σίγουρα τις ευαίσθητες χορδές σας. Για να μην αναφέρω την βοήθεια που προσφέρει ο McQueen σε ένα του φίλο στην επόμενη σκηνή!
Αν φτάσατε ως εδώ σίγουρα έχει μπει ήδη σκουπιδάκι στα μάτια σας. Μία από τις πιο συγκινητικές στιγμές είναι η συνάντηση του Sulley και της Βοο στο τέλος της ταινίας. Ρε Wasowsky τι μας έκανες! Ένα Boooooo με ένα γατούλη αρκούσε να μας σπάσει σε μικρά κομματάκια.
Φοβερά συναισθηματική στιγμή είναι το τέλος της τριλογίας του Toy Story. Μία ματιά από τον Andy και η στιγμή αμηχανίας με την Bonnie αποτελούν το ιδανικό τέλος ενός φανταστικού ταξιδιού. Θα μπορούσε ο Woody να κοιτάει αλλού στο τέλος αλλά για τους δημιουργούς έπρεπε να πει και τα τελευταία λόγια.
Η 2η πιο συγκινητική στιγμή είναι η παραγγελία που παίρνει ο Remy στο τέλος από τον καλύτερό του φίλο που παράτησε την δουλειά του στην ταινία Ratatouille. Και αυτός ο άχρηστος παρατάει την ιστορία που διηγείται για να κάνει τι... να βάλει την τελευταία πινελιά.
Για την συγκεκριμένη περίπτωση πρέπει να σας προετοιμάσω. Μην, επαναλαμβάνω, ΜΗΝ την δείτε με άτομα που σας έχουν για πρότυπο ασυναισθησίας. Θα πρέπει να τους εξηγήσετε τις μύξες και τα υγρά μάτια που μαζί με τον λυγμό σας θα σας κάνουν να φανείτε πιο τρυφερά πλασματάκια από νεογέννητα γατάκια. Απλά σας λέω ότι δεν θυμάμαι να έχω συγκινηθεί περισσότερο σε ταινία και μάλιστα στην ίδια ταινία δύο φορές. Η μία είναι με το που ξεκινάει και προχωράει όλη την ζωή του Carl και της Ellie στα γρήγορα και η άλλη είναι λίγο πριν το τέλος που ο Carl καθισμένος πλέον στην καρέκλα του, ανοίγει το άλμπουμ με τις αναμνήσεις και του γλιστράει κάτι... Απίστευτο αλλά ακόμα και τώρα που το γράφω νιώθω ανατριχίλα. Υπέροχο.

Extra

Η Pixar έχει και κάτι το ξεχωριστό εκτός από υπέροχες ταινίες. Με κάθε νέα προβολή δίνει στην δημοσιότητα και μία ταινία μικρού μήκους που είναι αρκετά διασκεδαστική. Δείτε μερικές

Boundin'

Knick Knack

Tin Toy