Περί Τράπεζας Θεμάτων

Πολύς ντόρος γίνεται από πέρυσι τέτοιο καιρό για την τράπεζα θεμάτων. Ως καθηγητής Δ/βάθμιας Εκ/πσης που το ζω εκ των έσω πρέπει να ξεκαθαρίσω από ότι φαίνεται πολλά. Το γενικό πλαίσιο έχει ως εξής:

Για τα Μαθηματικά ειδικά μπαίνουν 4 θέματα

• Το πρώτο θέμα έχει θεωρία (απόδειξη και σωστό-λάθος ή αντιστοίχηση ή συμπλήρωση κενού)
• Το δεύτερο θέμα έχει μία άσκηση απλής εφαρμογής της θεωρία
• Το τρίτο θέμα έχει μία άσκηση λίγο πιο συνδυαστική
• Το τέταρτο θέμα είναι το σύνθετο

Τα θέματα πρέπει να είναι κλιμακούμενης δυσκολίας από το πρώτο στο τέταρτο, αλλά βαθμολογούνται όλα με 25/100 έκαστος.
Από την τράπεζα θεμάτων κληρώνονται το 2ο και το 4ο θέμα, ενώ ο καθηγητής, όταν τα λάβει 2 ώρες πριν την εξέταση, πρέπει να προσαρμόσει τα δικά του 1ο και 3ο θέμα με αυτά της κλήρωσης.

Για όποιον θέλει λεπτομέρειες μπορεί να δει πατήσει ΕΔΩ

Λοιπόν... να τι μου μεταφέρουν:

Κόσμος:

Η ύλη είναι περισσότερη

Απάντηση:
Δεν έχει μεγαλώσει η ύλη, ούτε εξετάζονται σε περισσότερα οι μαθητές. Είναι η ίδια ακριβώς με τα προηγούμενα από την τράπεζα έτη. Εκτός αν την συγκρίνετε με αυτή των δεσμών!

Κόσμος:

Τα θέματα είναι χάλια

Απάντηση:
Κάθε μέρα, όποιος θέλει μπορεί να στείλει πρόταση για κάποιο από τα θέματα που νομίζει ότι είναι λάθος ώστε αυτά να διορθωθούν. Αυτά τα θέματα, όταν διαπιστωθεί το λάθος τους, μέχρι στιγμής απλά απομακρύνονται. Τα θέματα πάντως είναι πάνω στην ύλη, άσχετα αν είναι προβλήματα ή ακατανόητα για κάποιους.

Κόσμος:

Τα θέματα είναι δύσκολα

Απάντηση:
Να σας θυμίσω ότι πιο πριν, ήταν στην ευχέρεια του καθηγητή τα θέματα. Οπότε, αν επιθυμούσε (ή πολύ πιθανό να μην ήξερε) έβαζε όσο δύσκολα ήθελε. Τώρα περιορίζεται μόνο στο 1ο και 3ο θέμα που τουλάχιστον στο πρώτο έχει να κάνει μόνο με θεωρία που ή την διαβάζει ένας μαθητής ή όχι και αντίστοιχα γράφει (εννοώ ότι είναι "παπαγαλία"). Εξάλλου πόσο δύσκολο είναι ένα πράγμα όταν μπορείς να το δουλέψεις, να το έχεις λύσει εννοώ, και να πας προετοιμασμένος για ακριβώς το ίδιο?

Κόσμος:

Τα θέματα είναι πολλά

Απάντηση:
Ελπίζω να μην τα μετράμε μπροστά στου καθηγητή που ένας θεός μόνο ξέρει από πόσα θέματα διαλέγει αυτά της τελικής εξέτασης. Αν ρωτήσετε εμένα για παράδειγμα... δεν τα βάζω καν από βιβλίο. Ότι μου κατέβει εκείνη τη στιγμή.

Κόσμος:

Γιατί να ασχοληθώ με τον καθηγητή στην τάξη και να μην λύσω στο φροντιστήριο τα θέματα?

Απάντηση:
Θέλεις επιπλέον έναν προφορικό βαθμό και το 3ο θέμα, που είναι κρίμα να τα χάσεις.

Κόσμος:

Κάποτε ο καθηγητής αν ήθελε να βοηθήσει έβαζε εύκολα θέματα. Τώρα δεν μπορεί.

Απάντηση:
Λέτε να τον ελέγχει κανείς την ώρα που δίνει διευκρινήσεις; Αν το επιθυμεί βοηθάει όσο θέλει. Δεν οφείλει ο επιτηρητής να γνωρίζει τι επιτρέπεται να πει ο εισηγητής και τι όχι στους μαθητές.

Βέβαια δεν λείπουν και κάποιες σωστές παρατηρήσεις

Κόσμος:

Δεν είναι αξιοκρατικά

Απάντηση:
Φυσικά δεν είναι. Δεν είναι όλα τα θέματα της ίδιας δυσκολίας, οπότε σε ένα σχολείο μπορεί να πέσουν πολύ εύκολα και σε ένα άλλο σχολείο πολύ πιο δύσκολα. Παρόλα αυτά, οι βαθμοί των μαθητών συγκρίνονται χωρίς να ληφθεί υπόψιν αυτή η δυσκολία.

Κόσμος:

Δεν προλαβαίνουν οι μαθητές να προετοιμαστούν

Απάντηση:
Η αναφορά γίνεται στο ότι τα θέματα δημοσιεύονται τελευταία στιγμή. Πέρυσι για παράδειγμα, τα θέματα κοινοποιήθηκαν στο κοινό μία μόλις εβδομάδα πριν την έναρξη των εξετάσεων. Αυτό έχει να κάνει με την ανοργανωσιά αυτών που βγάζουν τους νόμους ή σε αυτούς που τα αναθέτουν

Κόσμος:

Έτσι παράγονται παπαγαλάκια και χάνεται το νόημα της γνώσης

Απάντηση:
Θα συμφωνήσω πλήρως. Όποιος θέλει μπορεί να πάρει 15/20 για την πλάκα του. Απομνημονεύει την θεωρία και τις 500+ περίπου ασκήσεις (που οι περισσότερες είναι παρόμοιες) και δεν χρειάζεται να ασχοληθεί με τις 5 μονάδες του 3ου θέματος. Για όσους φαίνονται πολλές οι 500+, να θυμίσω ότι έχουν 9+ μήνες να ασχοληθούν. Άσε που εγώ για προετοιμασία βάζω περισσότερες. Από την άλλη όμως κάποιος μπορεί να σκεφτεί ότι με τις 500+ ασκήσεις σίγουρα κάτι θα μάθει κάποιος :)

Κόσμος:

Δεν είναι αξιόπιστος τρόπος εξέτασης

Απάντηση:
Συμφωνώ απόλυτα. Διαβάστε μερικούς τρόπους που θα μπορούσε να βαλθεί αυτό το σύστημα εξέτασης:

• Ένα σχολείο δηλώνει μία μέρα ότι εξετάζει το μάθημα αλλά στην πραγματικότητα το εξετάζει άλλη μέρα. Στο μεταξύ ο καθηγητής μοιράζει τις λύσεις
• Όπως αναφέρθηκε και πιο πριν, ο καθηγητής μπορεί ουσιαστικά να "λύσει" τα θέματα δίνοντας διευκρινήσεις
• κ.α.

Όλα τα προηγούμενα ισχύουν λίγο πολύ και στα άλλα μαθήματα. Για παράδειγμα, μόλις την προηγούμενη εβδομάδα, άκουσα έναν συνάδερφο φιλόλογο να συζητά για το μάθημα της Λογοτεχνίας. Άκουγα κάτι για κατάργηση σχολικού βιβλίου και ψάχνοντας ανακάλυψα ότι το θέμα στο μάθημα Λογοτεχνία μπαίνει μόνο από την τράπεζα θεμάτων. Άρα ο μαθητής, πόσο μάλλον ο καθηγητής δεν έχει λόγο να διδαχθεί ή να διδάξει αντίστοιχα ένα κείμενο εκτός τράπεζας από όπου κι αν προέρχεται. Καλό;;;

Γνώμη μου;
Η τράπεζα έχει κάνει πιο εύκολο το να γράψει ένας μαθητής καλό βαθμό, αλλά όπως πάντα κάθε τι νέο φοβίζει. Ένας καλός μαθητής μπορεί να πάρει πιο εύκολα το άριστα από ότι παλαιότερα και από την άλλη πάλι θα ξεχωρίζει από έναν μέτριο που με την σειρά του θα ξεχωρίσει από έναν αδιάφορο... Με την τράπεζα απλά σφήχτικαν τα πλαίσια της εξέτασης και τίποτε παραπάνω. Αλλού να ψάξετε τα στραβά του συστήματος. Και στο κάτω κάτω...

Περί παιδικών ταινιών (συνέχεια)

Η δομή όλων των παιδικών της Pixar είναι παρόμοια. Έχουν τις ίδιες γραμμές στους χαρακτήρες, είναι εντελώς κατάλληλες για όλους, άσχετα αν τα νοήματα δεν τα καταλαβαίνουν πλήρως τα παιδιά, έχουν ζωντανά χρώματα, είναι ευχάριστες καθ'όλη τη διάρκεια τους και τόσα άλλα που είναι σχεδόν αδύνατο να μην τις ξεχωρίσεις από τις υπόλοιπες.

Δεν σημαίνει όμως ότι είναι το καλύτερο στούντιο για όλους. Σειρά έχει λοιπόν το ψάρεμα στα σύννεφα από το φεγγάρι, ήτοι

DreamWorks

Το συγκεκριμένο στούντιο δεν δημιουργεί μόνο παιδικές ταινίες. Η γκάμα τους περιέχει από όντως παιδικές μέχρι και "εφηβικές". Σε αντίθεση με την Pixar η DreamWorks τολμάει και δημιουργεί ταινίες που μέχρι και το εξώφυλλο της σε απωθεί να τις δεις. Δεν κόπτεται να φτιάξει συμπαθητικούς ήρωες. Στο Rise of The Guardians για παράδειγμα ο Santa Clauss είναι γεμάτος τατουάζ.

Να φανταστείτε πάντα με τρόμαζαν οι ταινίες time-lapse, την τεχνολογία δηλαδή που με κούκλες ή με πλαστελίνη βγάζουν πολλές φωτογραφίες που μαζί ενωμένες δημιουργείται κίνηση. Μου δημιουργούσαν φόβο και άγχος (το οποίο βέβαια δεν εξηγείται επειδή μου άρεσε το Flashed Away). Δεν πιστεύω να είμαι ο μόνος. Παρ'όλα αυτά δεν τους νοιάζει.

Κάτι άλλο που έχω προσέξει στην DreamWorks είναι ότι έχει πραγματικά αστείες ταινίες. Πρέπει να ομολογήσω κάτι που το έχω κρυφό (καμάρι). Σιχαίνομαι τα Shrek. Ναι το παραδέχομαι! Σιχαίνομαι τις πιο κερδοφόρες ταινίες της DreamWorks. Από την άλλη όμως παραδέχομαι ότι περιέχει ατάκες φοβερές. Ίσως το ότι το μπούκωσαν με τόσα αστεία, μου είναι αντιπαθέστατο αλλά... με πολλούς δεν συμφωνούμε σε αυτό. Η Madagascar από την άλλη είναι άκρως αστεία με ισορροπία μεταξύ ιστορίας και κωμωδίας. Ποιος δεν έχει γελάσει με τον King Julien ή τους πιγκουίνους;

Ως στούντιο είναι το πιο νέο από τα άλλα δύο. Η πρώτη τους ταινία ήταν το Antz που βγήκε ταυτόχρονα με την σχεδόν ίδια της Pixar το A Bug's Life την χρονιά 1998. Η πιο πρόσφατη ήταν η εξαιρετική συνέχεια του How to Train Your Dragon, με τον έφηβο πλέον Hiccup (ελλ. Ψάρης).

Εδώ θα δείτε τις ταινίες με την σειρά προτίμησης μου

Από νοήματα...

• Kung Fu Panda: Με πολλή δουλειά όλα γίνονται
• How to train your dragon: Βασίσου στις ικανότητές σου
• Megamind: Εσύ επιλέγεις ποιος είσαι

Για τις υπόλοιπες... περιμένω βοήθεια για να γράψω κάτι. Άαααα και η

• Madagascar: Οι φίλοι είναι σημαντικοί

Στιγμές που δεν θα ξεχάσω

Οφείλω να ομολογήσω ότι η DreamWorks δεν έχει καταφέρει όσα η Pixar στις ταινίες της όσο αφορά την συγκίνηση. Μερικές στιγμές που έχω ξεχωρίσει είναι οι εξής:

• Το όλο τέλος του Kung Fu Panda. Η υπόκλιση των μαχητών στον Dragon Warrior είναι φανταστική στιγμή.
• Όταν ξυπνάει ο Hiccup στο τέλος του How To Train Your Dragon και η ανακάλυψη που τον περιμένει ακουμπάνε ευαίσθητες ξεχασμένες χορδές.
• Η στιγμή που ο μπαμπάς του Hiccup, ο Stoic, βλέπει έναν παλιό γνώριμο και ο τρόπος που τον αντιμετωπίζει είναι αξέχαστος. Ίσως επειδή είμαι και εγώ ξεροκέφαλος και πεισματάρης σαν τον Stoic και αγαπάω και εγώ τόσο, ήλπιζα εκείνη την στιγμή όντως να πράξει όπως έπραξε.

Γενικά

Σε γενικές γραμμές η DreamWorks κρατάει συνεχώς το ενδιαφέρον στις ταινίες της. Δεν βαριέσαι. Οι σκηνές εξελίσσονται γρήγορα και η ιστορία πετάει. Αυτό όμως δεν είναι αναγκαία καλό. Το μπουκέτο συναισθημάτων της Pixar δεν θα το βρεις. Εκεί από την αναζήτηση περνάς στην κατανόηση, στην περιπέτεια, στην απόγνωση, στην ελπίδα, στο γέλιο, στην συγκίνηση... πάμε έναν γύρο ξανά... και τέλος στην λύτρωση. Τελειώνεις ράκος. Εδώ εκτός από λίγες εξαιρέσεις, απολαμβάνεις μια περιπέτεια με δράση, αγωνία, πολύ γέλιο και ξαφνικά... τέλος.

Extra

Η DreamWorks δεν τελειώνει την ιστορία με τις ταινίες. Έχει φτιάξει και αντίστοιχες μικρού μήκους και σειρές στην τηλεόραση που είτε δείχνει την συνέχεια της ζωής των ηρώων είτε το πώς ξεκίνησε η αυτή. Ως λάτρης όμως των παιδικών, διαπίστωσα ότι... πολύ franchise ρε παιδάκι μου.

Κάτι τελευταίο

Επειδή πρέπει να αναφέρθω και στην μουσική, εδώ δεν θα είμαι αμερόληπτο. Υπεύθυνος της μουσικής των ταινιών της DreamWorks είναι ο αγαπημένος μου όλων, Hans Zimmer. Οπότε δεν μετράει κανένα άλλο στούντιο στην μουσική. Τελεία.

Πάω να ακούσω λίγο Hans και τα λέμε με ταινίες της Disney.

Περί παιδικών ταινιών

Κακά τα ψέματα. Δεν λέω, καλές οι παλιές κλασικές παιδικές ταινίες (Dumbo, Snowhite...) αλλά οι νέες απλά δεν παίζονται. Μετά από 3 παιδιά και ατελείωτες ώρες βλέποντας για 7 χρόνια αδιάκοπα τις ίδιες και τις ίδιες, μπορώ να εκφέρω και εγώ την άποψή μου.

Η παρούσα δημοσίευση αφορά κυρίως την ενημέρωση όλων εκείνων που τις σνομπάρουν. Δεν είναι ότι θέλω να τους πείσω να τις βλέπουν, όσο μάλλον ότι τα καρτούν πλέον δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τις αντίστοιχες "κανονικές". Νοήματα που περνάνε αβίαστα, συναισθήματα που σε σμπαραλιάζουν και γέλιο μέχρι δακρύων είναι στοιχεία που έχω συναντήσει σε πολλές από αυτές. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι δεν θα προκαλέσει ρίγη συναισθημάτων σε αυτούς που τις έχουν δει και δεν έχουν προσέξει τις μικρές λεπτομέρειες. Δείτε τες ξανά και ξανά, άφοβα. Γι αυτό, γιααααα κοπιάστε!

Μεγάλη σύμπτωση αποτελεί το γεγονός ότι δίνω σημασία στα παιδικά από τότε που πρόσεξα ότι κάποια στούντιο παραγωγής φτιάχνανε υπέροχες ταινίες. Έβλεπα συνέχεια για παράδειγμα είτε εκείνη την λάμπα που χοροπηδά πάνω σε κάτι γράμματα και στο τέλος σε κοιτά, ένα παιδάκι να ψαρεύει στα σύννεφα καθισμένο πάνω στο μισοφέγγαρο, ή εκείνο το κάστρο στο πανέμορφο τοπίο με τα πυροτεχνήματα. Αυτά τα στούντιο δεν είναι άλλα από τα Pixar, DreamWorks και Disney αντίστοιχα. Έχουν βάλει λοιπόν σκοπό αυτά, με τα τόσα εκατομμύρια που δαπανούν σε παραγωγές παιδικών ταινιών να φτιάχνουν όλο και φοβερότερες ταινίες. Βέβαια ιεροσυλία θα ήταν να μην αναφέρω το στούντιο Ghibli, αλλά τα ανατολίτικα παιδικά (κινέζικα, ιαπωνικά...) αποτελούν από μόνα τους δικιά τους κατηγορία που θα αναφερθώ σε αυτά άλλη φορά.

Ξεκινάμε με την μέχρι πρότινος αγαπημένη μου,

Pixar

Τι να πρωτοθυμηθούμε? Τα παιδικά της λίγα και καλά.

Βαθμολογία

Εδώ θα βρείτε την κατάταξή τους, σύμφωνα με την προτίμησή μου για κάθε μία από αυτές.

Νοήματα

Αν έπρεπε με μία πρόταση να περιγράψω την ουσία κάθε ταινίας θα έλεγα τα εξής:

• Toy Story: Ένας αληθινός φίλος δεν θα σε εγκαταλείψει ποτέ.
• Up: Καλοί οι στόχοι, αλλά μπροστά μας είναι τα καλύτερα.
• Cars: Θα θυσίαζες όλα τα όνειρα σου για να έχεις φίλους?
• The incredibles: Δεν αλλάζει τελικά ένας άνθρωπος.
• Nemo ή Bug's Life: Δεν μετράει το μέγεθος μπροστά στην δύναμη της θέλησης.
• Brave: Η ιστορία υπάρχει για να μην κάνουμε τα ίδια λάθη.
• Monsters Inc.: Μία ομάδα πάντα καταφέρνει περισσότερα.
• Ratatouille: Μην εγκαταλείπεις τα όνειρά σου.
• Wall-e: Η εξάρτησή μας από τους αυτοματισμούς μας τραβάει από την ουσία της ζωής

Συγκινητικές Στιγμές

Σε κάθε μία από τις ταινίες θυμάμαι κάτι που με έκανε να συγκινηθώ. Θα μπορούσα να βάλω τις σκηνές αυτές από το youtube αλλά πιστέψτε με, θα χαλάσετε όλα τα αισθήματα που θα νιώθατε αν τις βλέπατε μόνοι σας. Όσοι νομίζετε ότι είστε βράχοι λοιπόν, δοκιμάστε την παρακάτω λίστα με την σειρά.

1. Στο Monsters University, πολύ συγκινητική είναι η στιγμή που τους αντιμετωπίζει στο τέλος η Dean Hardscrabble.
2. Αν αναρωτιέστε αν μπορείτε να συγκινηθείτε από ρομποτάκια, δείτε το τέλος από το Wall-e. Το κούνημα και μόνο των ματιών του Wall-e αρκεί να σας σηκωθεί η τρίχα.
3. Βέβαια η φωνή του Doc Hudson στον αγώνα στο Cars θα δοκιμάσει σίγουρα τις ευαίσθητες χορδές σας. Για να μην αναφέρω την βοήθεια που προσφέρει ο McQueen σε ένα του φίλο στην επόμενη σκηνή!
4. Αν φτάσατε ως εδώ σίγουρα έχει μπει ήδη σκουπιδάκι στα μάτια σας. Μία από τις πιο συγκινητικές στιγμές είναι η συνάντηση του Sulley και της Βοο στο τέλος της ταινίας. Ρε Wasowsky τι μας έκανες! Ένα Boooooo με ένα γατούλη αρκούσε να μας σπάσει σε μικρά κομματάκια.
5. Φοβερά συναισθηματική στιγμή είναι το τέλος της τριλογίας του Toy Story. Μία ματιά από τον Andy και η στιγμή αμηχανίας με την Bonnie αποτελούν το ιδανικό τέλος ενός φανταστικού ταξιδιού. Θα μπορούσε ο Woody να κοιτάει αλλού στο τέλος αλλά για τους δημιουργούς έπρεπε να πει και τα τελευταία λόγια.  
6. Η 2η πιο συγκινητική στιγμή είναι η παραγγελία που παίρνει ο Remy στο τέλος από τον καλύτερό του φίλο που παράτησε την δουλειά του στην ταινία Ratatouille. Και αυτός ο άχρηστος παρατάει την ιστορία που διηγείται για να κάνει τι... να βάλει την τελευταία πινελιά.
7. Για την συγκεκριμένη περίπτωση πρέπει να σας προετοιμάσω. Μην, επαναλαμβάνω, ΜΗΝ την δείτε με άτομα που σας έχουν για πρότυπο ασυναισθησίας. Θα πρέπει να τους εξηγήσετε τις μύξες και τα υγρά μάτια που μαζί με τον λυγμό σας θα σας κάνουν να φανείτε πιο τρυφερά πλασματάκια από νεογέννητα γατάκια. Απλά σας λέω ότι δεν θυμάμαι να έχω συγκινηθεί περισσότερο σε ταινία και μάλιστα στην ίδια ταινία δύο φορές. Η μία είναι με το που ξεκινάει και προχωράει όλη την ζωή του Carl και της Ellie στα γρήγορα και η άλλη είναι λίγο πριν το τέλος που ο Carl καθισμένος πλέον στην καρέκλα του, ανοίγει το άλμπουμ με τις αναμνήσεις και του γλιστράει κάτι... Απίστευτο αλλά ακόμα και τώρα που το γράφω νιώθω ανατριχίλα. Υπέροχο.
   

Extra

Η Pixar έχει και κάτι το ξεχωριστό εκτός από υπέροχες ταινίες. Με κάθε νέα προβολή δίνει στην δημοσιότητα και μία ταινία μικρού μήκους που είναι αρκετά διασκεδαστική. Δείτε μερικές

The blue umbrella

Partly Cloudy

Presto

La Luna

Day and Night

Lifted

One Man Band

Boundin'

For the Birds

Geri's Game

Knick Knack

Tin Toy

Red's Dream

Ακολουθεί δημοσίευση με ταινίες της DreamWorks. Ετοιμαστείτε για Kung Fu, δράκους και μπερδεμένα παραμύθια.

Περί απαγορεύσεων στο σχολείο

Θέλω να γκρινιάξω. Θέλω να μοιραστώ την αγανάκτηση μου. Θα μπορούσα να πάω σε ένα γυμναστήριο και να ξεδώσω σε έναν σάκο του μποξ αλλά δεν θα είναι το ίδιο. Δεν θα μαθαίνατε τι σας περιμένει όταν τα παιδιά σας πάνε στο Γυμνάσιο ή στο Λύκειο.

Για να σας προετοιμάσω, δεν θα μάθετε κάτι καινούριο. Η ξεφτίλα των θεσμών κάνει πάρτι με την όρεξη όσων θέλουν να παράγουν.

Κάτι λοιπόν από τα σχολικά χρόνια.

Ξυπνάμε πρωί πρωί με την γκρίνια της μαμάς. Μπαίνουμε στο σχολείο και βλέπουμε τις ξινές φάτσες των υπερηλίκων δασκάλων μας που για ένα καλημέρα ουδέν λόγος, να τους παρακολουθούμε να μας γυρνάνε την πλάτη για να γράφουν στον πίνακα γράφοντας-σβήνοντας, να ελέγχουν τα τετράδια όχι μόνο για το αν δουλέψαμε (εννοείται όχι για το αν μάθαμε), αλλά και για τυχόν ορθογραφικά λάθη ή μουτζούρες, να μας ρωτάνε περιμένοντας μια συγκεκριμένη απάντηση και όχι κάτι δημιουργικό, απόλυτη ησυχία στην τάξη. Το τηλέφωνό του το ήξεραν μόνο οι μυστικές υπηρεσίες οπότε για επικοινωνία... μόνο πρόσωπο με πρόσωπο, εργασία για το σπίτι μόνο ασκήσεις που αν καταλάβαινες τη φυσική σημασία τους να μου τρυπήσεις τη μύτη, και για εξτρά γνώση... τι είναι αυτό;

Συγγνώμη αν σε κάποιους ξύπνησα στιγμές άγχους και τα χέρια τους έχουν ήδη ιδρώσει νομίζοντας ότι αύριο γράφουν διαγώνισμα και πρέπει να απαιτήσουν εκδρομή για να το αποφύγουν, αλλά σας έχω νέα. Υπάρχουν ακόμα εκπαιδευτικοί που κάνουν με τον ίδιο τρόπο την δουλειά τους, σαν να μην πέρασε μια μέρα. Συμφωνώ ότι είναι λίγοι αλλά δεν μειώνει καθόλου την σαπίλα της παιδείας που τους επιτρέπει αυτούς τους 1-2-4... να κάνουν ακόμα μάθημα και να αδυνατεί να τους στείλει στον διάολο.

Όσο και αν λέμε ότι η εκπαίδευση έχει εκσυγχρονιστεί, πλανόμεθα πλάνην οικτράν. Το ένα βήμα που κάναμε μπροστά, δεν σημαίνει ότι μας έφερε στην εποχή του μέλλοντος και της ευημερίας. Οι υπόλοιπες χώρες είναι χιλιόμετρα μπροστά μας και εμείς καμαρώνουμε τον ήλιο και τις παραλίες με τα μπραζιλ μαγιό ωσάν παρωδία του μύθου του λαγού και της χελώνας.

Θέλετε να σας πω τι ξέρουμε για νέες μέθοδος διδασκαλίας; ΤΙΠΟΤΑ. Γιατί είμαι τόσο απόλυτος; Δεν είχα λοιπόν από την στιγμή που μπήκα στο Πανεπιστήμιο μέχρι και τον διορισμό μου ούτε μια υποχρεωτική ώρα που να μου μάθει κάτι για το αυτονόητο, να διδάσκω. ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΩΡΑ. Σαν πλανόδιος μουσικός που μαθαίνει σαξόφωνο παίζοντας κάθε μέρα, όπως είχε δώσει το παράδειγμα ένας καθηγητής μου στο Πανεπιστήμιο. Πού θα πάει! Σε κάνα δυο ημέρες θα παίζει νότες. Έτσι έκανα και εγώ λοιπόν. Μου εμπιστεύτηκε η Ελλάδα την διδασκαλία χωρίς να γνωρίζει το αν ξέρω πώς να το πράξω. Πόσοι είναι σαν εμένα; Όλοι εκτός από λίγα άτομα που έχουν από μόνοι τους πάρει την πρωτοβουλία να επιμορφωθούν. Για πόσους μιλάμε; Το 1% είναι ένα ποσοστό πιο αισιόδοξο και από την έξοδό μας στις αγορές του χρόνου το 2015.

Γιατί γκρινιάζω λοιπόν; Ας πούμε ότι δεν θέλω να με βλέπουν οι μαθητές μου όπως ήταν οι δάσκαλοί μου. Και δεν είναι ότι προσπαθώ να δείξω κάποιος άλλος από αυτόν που είμαι. Όσοι με ξέρουν θα σας διαβεβαιώσουν ότι δεν έχω ωριμάσει ακόμα. Σαν να ακούω μακρινές φωνές στα αυτιά μου "Ποιός ρε; Ο Λόλας μπαμπάς;". Ακούστε μόνο μερικά που θυμάμαι όσο γράφω αυτό το κείμενο.

• Ασχολούμαι με όλους τους μαθητές ανεξαρτήτως ικανοτήτων
• Ο πίνακας είναι μόνο για τις σκέψεις των παιδιών ώστε να μην χάνονται και όχι για να επιδεικνύω τις γνώσεις μου
• Επικοινωνούν μαζί μου όποτε θέλουν μέσω όλων, μα όλων των μορφών επικοινωνίας, από τηλέφωνο μέχρι viber
• Χρησιμοποιώ το internet με κινητά και υπολογιστές στην τάξη για διαδραστικές ασκήσεις
• Όταν δεν αναλάμβανε κάνεις να τους πάει εκδρομή, κατάφερα μόνος μου όχι μόνο να πάμε, αλλά να περάσουμε και τέλεια
• Laser tag wars, μπάσκετ, ποδόσφαιρο, video games, επισκέψεις στο Πανεπιστήμιο, online μαθήματα και πολλά μα πολλά άλλα.

Ίσως είναι παραπάνω από ότι θα έπρεπε να δώσω, αλλά το κάνω με όλη μου την όρεξη. Με γεμίζει. Τους γεμίζει.

Στην ουσία λοιπόν. Μόλις εχθές, πληροφορήθηκα ότι συνάδερφοι μου και συγκεκριμένα δύο άτομα, σαν παλιοκατίνες και εντελώς άνανδρα για δικά τους ολοφάνερα συμφέροντα, προσπαθούν να μεταφράσουν όλα τα παραπάνω σε αδυναμία μου να φέρω το εκπαιδευτικό μου έργο σε πέρας. Κάνανε λέει παράπονα οι γονείς πίσω από την πλάτη μου, όταν ήμουν ο μόνος καθηγητής που είχε ουρά από γονείς από το γραφείο μου μέχρι τις σκάλες για να με γνωρίσουν και να με συγχαρούν που κατάφερα να κάνω το παιδί τους να διαβάζει. Χρησιμοποιούσα λένε το κινητό στην τάξη, χωρίς να προσδιορίζουν την παιδαγωγική χρήση του. Έτσι... άσκοπα.

Με άλλα λόγια, θεωρούν σωστό το να βάζεις μια ταινία στον προβολέα και λάθος το να χρησιμοποιείς το wolframalpha.com για επίλυση ασκήσεων. Σωστό το να δείχνεις κάτι στον υπολογιστή χρησιμοποιώντας το δίκτυο και λάθος το να δίνεις internet στην ώρα του μαθήματος ώστε να δουλέψουν τα παιδιά ομαδικά. Φοβερό το να φτιάχνεις εφαρμογές για διαδραστική μελέτη στον υπολογιστή αλλά λάθος για το κινητό.

Να λοιπόν πόσο πίσω είμαστε. Στο εξωτερικό να υποχρεώνουν τα ιδρύματα να χρησιμοποιούν ψηφιακά μέσα και εδώ να απαγορεύονται. Μόλις φέτος στην πρώτη συνεδρίαση ενός σχολείου της Τούμπας, απαγορεύτηκε η χρήση κινητού στο σχολείο στην ίδια ακριβώς συζήτηση με το κάπνισμα. Ένας παιδόφιλος που έβγαζε φωτογραφίες μέσα σε τάξη, ήταν αρκετός ώστε να απαγορευτούν όλα τα οπτικοακουστικά μέσα που μπορούν να καταγράψουν φωνή ή εικόνα. Φανταστείτε τι έχει να γίνει όταν κάποτε κατά λάθος ένας καθηγητής ανοίξει ένα αρχείο με τσόντα...

Για κάποιους λοιπόν είναι ανικανότητα το να πλησιάζεις τα παιδιά "μιλώντας την γλώσσα τους". Άσχετοι, κομπλεξικοί τεμπέληδες που δεν ανήκουν στην εκπαίδευση. Η λάσπη τους δεν μας αγγίζει. Ας κάνουν όπως θέλουν το μάθημά τους αφού τους το επιτρέπουν. Αφήστε εμάς όμως στην ησυχία μας να κάνουμε το μάθημα όπως πρέπει. Όπως αρέσει στους μαθητές.

"The page you requested is invalid" during blog creation

This annoying message "The page you requested is invalid" had been appearing every time I pressed the button to create a new blog in blogger.

I teared up the address to parts and the first part "https://accounts.google.com/IdvChallenge?idvContinueHandler=SERVICE" had to do with phone verification. It took me to this page

and I verified my account. Now the new blog is up and running. Hope it helps

Περί μάθησης

Πόσες και πόσες φορές δεν ακούσατε την έκφραση "άσε ρε, θα ξαναανακαλύψω τον τροχό"; Ας δούμε τις περιπτώσεις:

• θέλεις να μάθεις κάτι για να συζητάς με άλλους και δεν σε νοιάζει αν το ξεχάσεις
• θέλεις να μάθεις κάτι για να σου μείνει

Δεν έχω πολλά χρόνια στην εκπαίδευση, αλλά επιστημονικά/στατιστικώς μιλώντας κατέληξα στο εξής συμπέρασμα.

Δεν πρόκειται να μάθεις κάτι και να γίνει κτήμα σου αν δεν σε οδηγήσει η ανάγκη να το μάθεις

Συνεπώς, ναι, πολλές φορές θα χρειαστεί να ανακαλύψεις τον τροχό. Με αυτό δεν εννοώ ότι πρέπει να ξανααποδείξεις θεωρήματα (σε περίπτωση που μιλάμε για μαθηματικά). Ίσως περισσότερο στο να ξέρεις κάτι για το πώς αποδείχτηκε. Αν ο δρόμος μέχρι εδώ ήταν μεγάλος ως προς το τι έχεις μάθει, η απόδειξη από μόνη της θα είναι πολύ εύκολη. Δεν θα πάθεις τίποτα αν ανατρέξεις σε εκείνα τα μαύρα 
ακαταλαβίστικα γράμματα στο τέλος μιας μελέτης που ονομάζονται αναφορές.

Ας το δούμε διαφορετικά. Ας μαθαίνουμε κάθε γενιά κάτι νέο κάθε φορά. Ποιός μπορεί να σας πείσει ότι η αρχική γνώση, ας πούμε τρεις γενεές πίσω είναι αντικειμενική, όταν έχει αποκοπεί από το παρόν. Σας θυμίζω το παρακάτω βίντεο.

Έχω απογοητευτεί με κατά λάθος(;) συκοφάντες που διαδίδουν ή μεταδίδουν πληροφορίες που ουδεμία σχέση έχουν με το πραγματικό. Το ιντερνετ έχει γίνει πλέον το βήμα κάθε λογής μπούρδας που θέλει κάποιος να μας πασάρει ώστε να μας πείσει για τα λεγόμενά του. Μία σύγχρονη προπαγάνδα δηλαδή.

Δείτε κάτι που δημοσίευσε ένας γνωστός μου στο facebook λίγο καιρό πριν

Δημοσίευση by Iris Ooijman.

και δείτε το πραγματικό

Πρώτα από όλα, μακριά από εμένα κάθε φιλοισραηλινή ταμπέλα. Για το εν λόγω βίντεο μου πήρε 2 λεπτά το πολύ να επιβεβαιώσω ότι είναι μπούρδα.

Ένα άλλο παράδειγμα είναι ο Λιακόπουλος και τα βιβλία του. Οι πηγές/αναφορές του είναι τα βιβλία του τα ίδια  (!!!!). Σας προκαλώ να πιάσετε συζήτηση με έναν υπέρμαχο των θέσεων του.

Ή στον αντίποδα, ο πολύ συμπαθητικός και σεβαστός Μάνος Δανέζης. Ο άνθρωπος δίνει διαλέξεις και συμμετέχει σε εκπομπές εξηγώντας το πώς αυτός αντιλαμβάνεται τον κόσμο και τεκμηριώνει κάθε λεγόμενό του με επιστημονικά παραδείγματα. Αν κάποιος που δεν έχει ιδέα από φυσική πιάσει συζήτηση μαζί σου για το τι είναι 4η διάσταση (και βέβαια γνωρίζεις κάτι για αυτήν) θα σε πιάσουν τα γέλια από τις αερολογίες του.

Είναι εδώ που ταιριάζει ότι

η ημιμάθεια είναι χειρότερη της αμάθειας

Είναι υποχρέωση όλων εμάς που η δουλειά μας έχει να κάνει με φρέσκα μυαλά που διψάνε για μάθηση να τους μάθουμε για τις αναφορές και για τον τρόπο διαβάσματος.

Για όλα τα προηγούμενα και επειδή έχω το κακό να μην καταφέρνω να δίνω στους άλλους να καταλάβουν όλα αυτά που εννοώ, το επόμενο συνοψίζει τα λεγόμενά μου

Λένε ότι το είπε ο Donny Miller. Αφήνω σε εσάς να το επαληθεύσετε.

Συστήματα ελέγχου έκδοσης (version control system)

Πριν από περίπου 10 χρόνια, ως ελεύθερος επαγγελματίας, έκανα πολλές εργασίες, μερικές ως μεταπτυχιακά. Τότε ήταν τα φόρτε μου.

Γεγονός

Ως άσχετος σε θέματα ελέγχου έκδοσης, ξεκινούσα ένα αρχείο που το είχα και κρατημένο σε φλασάκι για ασφάλεια. Κρατήστε λίγο λογαριασμό, 2 αρχεία μέχρι στιγμής. Το κυρίως αρχείο στον φάκελο που έπρεπε και το άλλο... κάπου να μην χαθεί. Το όνομα του ήταν οτιδήποτε. Ας θεωρήσουμε λοιπόν ότι η εργασία έχει τελειώσει και το σώζουμε με το όνομα "τελικό".

Φυσικά έπρεπε να στείλω το αρχείο και στον ενδιαφερόμενο. Μέχρι στιγμής τουλάχιστον 3 αρχεία. Μέσα σε δύο ημέρες έπρεπε να αλλάξω κάτι που δεν άρεζε. Μπαίνω στο "τελικό" και αλλάζω ότι πρέπει. Το ονομάζω "τελικό2" και αν θυμηθώ κρατάω αντίγραφα. Λογαριασμός μέχρι στιγμής: 6 αρχεία.

Αλλάζει κάτι ο ενδιαφερόμενος (πολύ σύνηθες) και το σώζει μόνο στο δικό του δίσκο και το ονομάζει "τελικό-τελικό". Εγώ έχω ακόμα τα παλιά οπότε μιλάμε για 7 αρχεία.

Δεν του αρέσει κάτι, μου στέλνει το δικό του αρχείο, το αλλάζω και το ονομάζω "τελικό20011980" με ημερομηνία βέβαια γιατί άρχισε ήδη ο χαμός. Σύνολο 10 αρχεία. Και αυτό συνεχίζει με 3 αρχεία κάθε φορά.

Αποτέλεσμα

Ένας φάκελος με αρχεία διαφορετικών εκδόσεων που δεν ξέρεις σε τι αρχείο έχεις τι και πολύς χρόνος χαμένος μεταξύ ανταλλαγών αρχείων και συνεννοήσεων. Αν δεν πιστεύετε πως αυτό συμβαίνει πάντα, δεν έχετε παρά να δώσετε αυτό το κείμενο σε άτομο που έχει κάνει μεταπτυχιακό ή διδακτορικό και να παρακολουθήσετε το χαμόγελο του καθώς θα διαβάζει όλα τα παραπάνω. Αν προχωρήσετε και στο να τον ρωτήσετε πώς κατάφερε να το τελειώσει, θα σας πει... μάλλον δεν θα σας πει γιατί δεν θα το θυμάται ή θα θέλει να το ξεχάσει.

Στην ουσία λοιπόν

 Τι έχω μάθει; Συστήματα ελέγχου εκδόσεων. Τι κάνουν; Αυτό που λένε. Διαχειρίζονται το αρχείο σου (ή τα αρχεία) ως προς τις μεταβολές, κρατώντας κάθε φορά τις αλλαγές που έχεις πραγματοποιήσει ώστε αν χρειαστεί, να το επαναφέρεις σε παλαιότερη έκδοση. Με άλλα λόγια, κάθε φορά που αποθηκεύσεις ένα αρχείο, κρατάει και όλες τις πληροφορίες του ίδιου αρχείου πριν την αποθήκευση. Έτσι έχεις ένα μόνο αρχείο αντί των ατελείωτων άλλων στην διαφορετική περίπτωση.

Ήμουν πολύ τυχερός που αυτό το έμαθα κάπου το 2005 και εργάστηκα πολύ ευκολότερα. Οποιαδήποτε σουίτα επεξεργασίας κειμένου (office, open office, libre office) έχει κάπου μία επιλογή για την εν λόγω δυνατότητα. Στο libre office είναι κάπως έτσι:

Εδώ και λίγο καιρό εμφανίστηκε το λεγόμενο cloud το οποίο κάνει ευκολότερη την δουλειά στο να ανταλλάσσεις αρχεία, ή ακόμα καλύτερα να μοιράζεσαι και να δουλεύεις ταυτόχρονα, μαζί βέβαια (εκ των προτέρων ενεργοποιημένη) και η διαχείριση έκδοσης.

 Δηλαδή δουλεύουν όποιοι θέλεις ταυτόχρονα το αρχείο, κρατώντας όλες τις αλλαγές που έχει κάνει ο καθένας, όταν αυτός τις κάνει. Αν δεν το έχετε δοκιμάσει, δείτε το βίντεο αυτό.

Αλλά και πάλι κάπου εκεί έξω υπήρχε κάτι καλύτερο το οποίο το έμαθα μόλις πέρυσι χάρις σε μια καταπληκτική παρέα.

 Θα σας μυήσω στον κόσμο του git. Ως ιδέα αρκετά παλιά. Με πολύ λίγα λόγια δημιουργείτε ένα σύνολο αρχείων με μια μόνο εντολή και στον ίδιο φάκελο με το αρχείο, κρυφά, βρίσκονται όλες τις ζητούμενες πληροφορίες. Έτσι δεν έχετε ούτε πολλές φορές το ίδιο αρχείο, ούτε το ίδιο αρχείο μεγαλώνει κρατώντας τις πληροφορίες μέσα του. Από μόνο του αυτό δεν κάνει τίποτα παραπάνω από τα προηγούμενα. Φανταστείτε τώρα αυτές τις αλλαγές να τις έχετε στο δίκτυο ανά πάσα στιγμή, ή ακόμα καλύτερα να ζητάτε την βοήθεια από αλλά άτομα να δουλέψουν στο αρχείο-α σας ταυτόχρονα με εσάς και εσείς να αποφασίσετε τι θα κρατήστε (ή θα ενώσετε, ή θα δημιουργήσετε διαφορετική έκδοση, ή...). Αυτά τα κάνουν πλατφόρμες όπως το github. Εκείνο... το γλυκούλι αυτοκολητάκι... στο tablet μου... που με έχετε πρήξει ότι είναι η hello kitty! Πληροφορίες για το github θα βρείτε εδώ.

Αν ήδη μπήκατε ή ψάξατε για το github θα είδατε ότι κυρίως αφορά προγραμματιστές. Λογικό, αν σκεφτείτε ότι την ιδέα αυτή την είχε όντως προγραμματιστής, ώστε να διαχειρίζεται μερικές χιλιάδες γραμμές κώδικα. Αυτό δεν σημαίνει ότι χρησιμοποιείται μόνο από αυτούς. Απλά θα σας πω ότι η παρέα μου συνεννοείται και ενημερώνει τις συναντήσεις της μέσω github. Μην διστάσετε να το χρησιμοποιήσετε. Είναι δωρεάν, έχει τεράστια κοινότητα από πίσω και το καλύτερο, έχουμε τα μέσα μιας και ένας φίλος μου δουλεύει σε αυτό.

 Σκέφτομαι να φτιάξω στα Ελληνικά οδηγό χρήσης του github για αρχάριους και μη. Εις το επανιδείν λοιπόν και καλά μπάνια.

Περί δικτυακής μάθησης

Λοιπόν, εδώ και 2 περίπου χρόνια άρχισαν να ξεφυτρώνουν στο internet ιστοσελίδες που προσφέρουν δωρεάν (ως επιλογή) μαθήματα. Θα μου πείτε και τι έγινε! Εν μέρει έχετε δίκιο. Για τους υπόλοιπους εμάς λοιπόν είναι πάρα πολύ σημαντικό. Ας δούμε τις επιλογές που είχε κάποιος να μάθει ένα συγκεκριμένο αντικείμενο.

1. Να αγοράσεις ένα βιβλίο
   Υπέρ. Είναι έγκυρο, η γνώση είναι οργανωμένη, το κουβαλάς όπου θέλεις, φαντάζει όμορφο στην βιβλιοθήκη με τα υπόλοιπα βιβλία
   

   
   Κατά. Συνήθως είναι ακριβό (εκτός αν το κατεβάσεις από "κάπου"), τις πιο πολλές φορές χρειάζεσαι το μισό, αφού το υπόλοιπο ασχολείται με περιττά πράγματα, συνήθως είναι σε άλλη γλώσσα που δεν έχεις τελειοποιήσει ακόμα
   
2. Να ψάξεις στο internet
   Υπέρ: Είναι δωρεάν, στον δρόμο προς την γνώση θα μάθεις και πολλά άλλα όπως ανθρώπους που ασχολούνται παθιασμένα με ότι ψάχνεις, πολλές φορές είναι έγκυρο (αρκεί να ψάξεις το σωστό μέρος μέσα από εκατομμύρια άλλα site), θα βρεις ότι τελευταίο κυκλοφορεί
   

   Κατά: Θέλει πολύ ψάξιμο (πάρα πολύ) για να βρεις κάτι έγκυρο, θέλει πολύ κόπο να το οργανώσεις (αρχεία, φάκελοι, κεφάλαια), θα ασχοληθείς με πολλά άλλα άχρηστα στην πορεία
   
3. Να ρωτήσει κάποιον γνωστό
   Υπέρ: Γρήγορη γνώση, σχεδόν πάντα τζάμπα, πολλές φορές είναι σύγχρονη η γνώση
   

   Κατά: Δεν σου προσφέρει οργανωμένη γνώση, εκτός αν μετατραπεί σε ιδιαίτερο
   
4. Να παρακολουθήσει ένα σεμινάριο
   Υπέρ: Είναι έγκυρο, είναι γρήγορο συνήθως, γνωρίζεις κόσμο που ασχολείται με αυτό το αντικείμενο και πραγματεύεται με σύγχρονη γνώση
   

   Κατά: Κόστος
   
5. Λίγο τραβηγμένο... Να περάσεις σε μια σχολή
   Υπέρ: Θα ξαναγίνεις φοιτητής, είναι το πιο έγκυρο από τα προηγούμενα, θα γνωρίσεις κόσμο, θα έχεις 3+ χρόνια να οργανώσεις την γνώση
   

   Κατά: Την ίδια στιγμή, όλα τα υπέρ είναι ταυτόχρονα και κατά. Επιπλέον στην Ελλάδα μην περιμένεις και εκσυχρονισμό.

Τρόπος	Δωρεάν	Έγκυρο	Οργάνωση υλικού	Οργάνωση χρόνου	Κοινότητα	Εξελίξεις
Βιβλίο	?	●	●
Internet	●	?			●	●
Γνωστός	●	?		●		?
Σεμινάριο		●		●	●	●
Σχολή		●	●	●	●
eLearning	●	●	●	●	●	●

Τώρα τελευταία υπάρχει και η επιλογή του διαδικτυακού μαθήματος. Και εξηγώ.

Από γνώστες του αντικειμένου μέχρι και πολύ γνωστά Πανεπιστήμια προσφέρουν δωρεάν (στην πλειοψηφία) μαθήματα, που το μόνο που έχεις να κάνεις είναι εγγραφή στο αντίστοιχο site συνήθως με το υπάρχον email σου. Πιο αναλυτικά λοιπόν το τι θα χρειασθεί να κάνεις.

1. Διαλέγεις ένα μάθημα-αντικείμενο που σε ενδιαφέρει
2. Ψάχνεις σε συγκεκριμένα sites που προσφέρουν το μάθημα
3. Κάνεις εγγραφή στο site (εάν δεν έχεις κάνει)
4. Κάνεις εγγραφή στο μάθημα
5. Και ξεκινάνε τα ωραία.

Το κακό είναι ότι πολλές φορές ίσως το μάθημα δεν ξεκινάει αμέσως και είναι προγραμματισμένο στο κοντινό μέλλον. Προγραμματισμένα μαθήματα ενώ σε δεσμεύουν από άποψη χρόνου και συνήθως πίεσης διαβάσματος, ταυτόχρονα για τον ίδιο λόγο σου δίνουν κίνητρο να συνεχίσεις. Άλλες φορές βέβαια το μάθημα μπορείς να το ξεκινήσεις όποτε θέλεις. Σε αυτήν την περίπτωση, συνήθως δεν σε δεσμεύει τίποτα σε ημερομηνίες ή προγραμματισμένες ετήσιες, αφού το τελειώνεις όποτε θέλεις εσύ.

Πολλά site προσφέρουν και πιστοποιήσεις, πολλές φορές δωρεάν, αλλά τις περισσότερες επί πληρωμή. Συγκριτικά με αντίστοιχα σεμινάρια όμως το κόστος τους είναι εξευτελιστικό. Στο Coursera για παράδειγμα ένα μάθημα πιστοποίησης σε εικονική-δικτυακή μάθηση 4 μαθημάτων και πρακτικής κοστίζει 200 δολάρια. Σε άλλα sites έχω δει και κόστος ανά εβδομάδα χρήσης, επίσης αρκετά φθηνά.

Οι πιστοποιήσεις υπογράφονται σίγουρα από τον διδάσκοντα αλλά πολλές φορές και από το ινστιτούτο το ίδιο. Φαντάσου λοιπόν... βεβαίωση από το Stanford... πςςςςς!!!! Βέβαια το αν χρειάζεσαι και τι θα τις κάνεις τις πιστοποιήσεις είναι δικό σου θέμα.

Και επίσης ωραίο, είναι ότι μερικά ινστιτούτα μαζί με το μάθημα προσφέρουν μονάδες φοίτησης (τα λεγόμενα credits) και σου δίνουν την δυνατότητα να πάρεις πτυχίο σχολής πλέον και όχι μόνο μαθήματος.

Ωραία όλα αυτά, αλλά στην Ελλάδα... δεν βλέπω χαΐρι. Δεν έχω βρει τίποτα αντίστοιχο να προσφέρεται, ή αν υπάρχουν, ξέρουν να κρύβονται καλά. Δεν θα ήταν φανταστικό, ιδρύματα όπως το Αριστοτέλειο ή το Μακεδονίας να προσφέρουν μαθήματα όπως ανάλυση, μίκρο, μάκρο κ.α. στο ευρύ κοινό; Μπορώ να φανταστώ γιατί δεν έχει γίνει ακόμα και ίσως μειώσω τους καθηγητές, αλλά νιώθω ότι υποχρεούνται να το πράξουν. Αυτοί έχουν το υλικό (έμψυχο και άψυχο), αλλά και το κύρος για κατι τέτοιο. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι στο εξωτερικό έχουν περισσότερες γνώσεις και το πράττουν. Στο πλαίσιο της αξιολόγησης, πολλά τμήματα προσφέρουν στους φοιτητές το μάθημα και σε ψηφιακή μορφή (σημειώσεις, υλικό, εργασίες) άρα το ίδιο υπάρχον μάθημα, με μια μικρή βελτίωση μπορεί να προσαρμοστεί και για τον υπόλοιπο κόσμο.

Και πάμε στα σχολεία (πρωτοβάθμια ή δευτεροβάθμια). Σκοτάδι! Αετός! Δεν θα μπω σε θέση να εξηγήσω όλα τα καλά (γιατί μόνο καλά προσφέρει στον μαθητή) αλλά μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι οι συνάδερφοι αρνούνται πεισματικά. Κλασική δικαιολογία; "Τώρα που τελειώνω θα ασχοληθώ με υπολογιστές; Αυτά είναι για εσάς τους νέους!". Ουδέν σχόλιο. Να 'ναι καλά βέβαια και το σχολικό δίκτυο, για να πούμε την αλήθεια, που προσφέρει υπηρεσίες (σε υποδομές της πλάκας βέβαια) διαδικτυακές όπου όποιος θέλει μπορεί να τις χρησιμοποιήσει και να προσφέρει γνώση.

Χρήσιμα links

Ανεξάρτητα site που χρησιμοποιούν μαθήματα από πανεπιστήμια

• www.coursera.org
• www.edx.org
• www.udacity.com
• www.futurelearn.com
• ...

Πανεπιστήμια που προσφέρουν μαθήματα

• online.stanford.edu/courses
• ...

Περί ελεύθερου λογισμικού

Λίγη ιστορία

Το 1988 ο πατέρας μου, μου έκανε δώρο έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή που το μόνο που λειτουργούσε ήταν η γλώσσα προγραμματισμού Basic 1.0. Τέλεια! Ούτε πληρωμές, ούτε λειτουργικά, ούτε τίποτα (εντάξει είχε και μερικά παιχνίδια-άρες που έκαναν 5-20 λεπτά να φορτώσουν).

Το 1995 ήταν η σειρά μου να αγοράσω PC και να έρθω για πρώτη φορά σε επαφή με τα Windows. Πιο συγκεκριμένα βέβαια DOS ήταν το σύστημα, που αν ήθελες είχες 11 δισκέτες με τα Windows 3.1 να εγκαταστήσεις. Έκτοτε πέρασα από όλες τις εκδόσεις Windows (και την NT ως διαχειριστής δικτύου στον στρατό), όλες τις εκδόσεις MS Office, Draw, Photoshop, PowerDVD... Δεν πρόδωσα ποτέ την αυτοκρατορία του Bill Gates, ούτε των υπολοίπων. Δεν ντρέπομαι να πω μάλιστα ότι δεν πλήρωσα ούτε δραχμή για τις άδειες, αφού όλα υπήρχαν "διάσπαρτα" στο internet.

Στην ουσία

Πέρυσι το φθινόπωρο, γνώρισα υπέροχα άτομα τα οποία μου έδειξαν και έναν άλλο κόσμο. Τον κόσμο της ομάδας, της συνεργατικότητας, του μοιράσματος γνώσης. Γενικά του να δίνω. Τον κόσμο του ελεύθερου λογισμικού.

Το αστείο είναι ότι όταν από το πανεπιστήμιο τελικά μπορούσα να χρησιμοποιήσω στο PC μου τα Windows 7, Windows 8, SPSS και Mathematica, ως ξεροκέφαλος/αντιδραστικός που είμαι τότε ήταν που αποφάσισα να μπω στο τρυπάκι του open source.

Δοκίμασα τα Ubuntu... κόλησα. Δεν ζηλεύουν τίποτα από τα Windows (πέραν ίσως των παιχνιδιών με directx). Δοκίμασα open/libre office και google docs... κόλησα. Τα πρώτα μάλιστα έχουν περισσότερες δυνατότητες από τα αντίστοιχα της Microsoft. Γενικά δεν βρήκα προγράμματα που λειτουργούν για windows και δεν υπάρχουν αντίστοιχα για Linux. Και η απλή ερώτηση έρχεται εντελώς αβίαστα. Γιατί να χρησιμοποιούμε πλέον "κλειστό" λογισμικό;

Γιατί

Τι μου έχει τύχει από πέρυσι και τα έβαλα με το "κλειστό" λογισμικό;

• Η υπηρεσία μου μου ζητάει μορφή xlsx (excel 2010) για πίνακες με στοιχεία
• Ο καθηγητής στο πανεπιστήμιο μου ζητάει docx (word 2010) για εργασίες
• Η πεθερά μου πρέπει να κάνει λέει εργασία σε pptx (powerpoint 2010) για την πτυχιακή της στην ΑΣΠΑΙΤΕ (δεν θέλω σχόλιο)

Τι λέτε ωρέ!!!!!!!!!!

Από πού και ως πού με υποχρεώνεις να χρησιμοποιώ αυτά τα προγράμματα; Είναι μάλιστα άλλο πράγμα να επιλέγω το πρόγραμμα και άλλο το να με υποχρεώνεις να το αγοράσω και να το λειτουργώ. Δεν υπάρχει πλέον σάλιο για έξοδα στην Ελλάδα, πόσο μάλλον να ξοδεύουμε για πράγματα που υπάρχουν τα αντίστοιχα ελεύθερα και δεν έχουν καμία (ΜΑ ΚΑΜΙΑ) διαφορά με τα πρώτα!

Τα συμβάντα πιο πάνω δεν τα έβαλα καθόλου τυχαία. Το καθένα είναι πιο συμαντικό από τα άλλα!

• Γιατί οι δημόσιες υπηρεσίες πληρώνουν άδειες για "κλειστά" λογισμικά; Αν γίνει κάτι στραβό στο πρόγραμμα μόνο οι συγκεκριμένες εταιρείες έχουν το προνόμιο να το διορθώσουν. Το δημόσιο λοιπόν είναι δέσμιο αυτών των εταιρειών όσο το λειτουργεί!
• Το πανεπιστήμιο που πρέπει να προάγει την γνώση και να επενδύει σε μυάλα, γιατί επενδύει σε προγράμματα που δεν ξέρουν ούτε να τα λειτουργούν;
• Τι δουλειά έχει μια πτυχιακή σε ΑΣΠΑΙΤΕ με powerpoint αποκλειστικά;

Μελέτη

Πατήστε εδώ για να δείτε μερικούς λόγους για να ασκήσετε πίεση υπέρ του Ελεύθερου Λογισμικού στο Πανεπιστήμιο.

Όσοι δεν το ξέρατε, υπάρχει η Εταιρεία Ελεύθερου Λογισμικού (ΕΕΛ/ΛΑΚ), που προωθεί στην Ελλάδα το ελεύθερο λογισμικό. Τουλάχιστον προσπαθεί!

Σε αυτά τα site θα βρείτε ελεύθερα λογισμικά αντίστοιχα των κλειστών τους

• site1 (χαμός)
• site2 (πιο όμορφα)
• site3 (το ζουμί)

Συμπέρασμα

Στην τελική φυσικά...

"περί ορέξεως... κολοκυθόπιτα"

Εικονική Διδασκαλία

Ξεκινάω με κάτι που με έχει κερδίσει τώρα τελευταία. Αυτό είναι το λεγόμενο virtual teaching.

Ο λόγος που το έγραψα στα Αγγλικά εκτός του ότι είμαι ψώνιο και μ' αρέσει να πετάω όρους Αγγλικούς, είναι ότι στα Ελληνικά δεν υπάρχει ακριβής μετάφραση. Με τον όρο virtual teaching εννοούμε κάθε μορφή διδασκαλίας η οποία χρησιμοποιεί ψηφιακά μέσα όπως internet, video κ.α. Γι'αυτό οι όροι ψηφιακή διδασκαλία και εικονική διδασκαλία μπορούν να χρησιμοποιηθούν ισοδύναμα χωρίς διάκριση.

Ως ιδέα φαντάζει φοβερή. Να μαθαίνεις δηλαδή κάτι με ψηφιακά και όχι μόνο, μέσα;
Πρώτα ας ξεκαθαρίσω κάτι που και εγώ δεν ήξερα. Είναι κοινό λάθος να νομίζουμε ότι η ψηφιακή διδασκαλία αντικαθιστά τον καθηγητή (ως φυσική μορφή). Δεν ισχύει κάτι τέτοιο κατ'ανάγκη. Υπάρχουν τρεις κύριες κατηγορίες ψηφιακής διδασκαλίας:

1. Κλασική διδασκαλία στην τάξη (brick and mortar)
2. Αποκλειστικά ψηφιακή εξ αποστάσεως (on-line)
3. Μεικτή (blended)

Για την πρώτη δεν έχουμε πολλά να πούμε αφού μέχρι τώρα η διάδοση μάθησης στην Ελλάδα γίνεται αποκλειστικά μέσα σε 4 τοίχους με ότι ψηφιακά μέσα διαθέτει κάθε σχολείο.

Για την δεύτερη δεν μπορώ να μιλήσω με βεβαιότητα, αλλά φαίνεται να κερδίζει πολύ έδαφος και πολλούς υποστηρικτές. Εξάλλου το coursera, udacity, edx κ.α. δουλεύουν μόνο online χωρίς να χρειαστεί καθόλου η μεσολάβηση ενός διδάσκοντα.

Η τρίτη είναι πιστεύω η μετάβαση από τον πρώτο τρόπο στον δεύτερο και αυτή που θα απασχολήσει για πολύ καιρό τους εκπαιδευτικούς.

Θα αναλύσω τον τρίτο τρόπο, τον οποίο και χρησιμοποιώ προσωπικά (και προσπαθώ να προσηλυτίσω κόσμο σε αυτόν). Ακόμα το έχω φρέσκο, αφού μόλις πρόπερσι ασχολήθηκα πρώτη φορά, οπότε τα θυμάμαι πολύ ζωντανά...

Φάση πρώτη, η απόφαση

Το εγχείρημα είναι μεγάλο. Είναι πολύ μεγαλύτερο από όσο φαντάζεσαι. Δεν είχα προετοιμαστεί για κάτι τέτοιο. Έτσι δεν υπάρχει το "απλά θα κάνω κάτι". Σου τρώει τον χρόνο, σε ρουφάει, σε δεσμεύει αλλά στο τέλος... σε ολοκληρώνει!

Γιατί να το κάνουμε λοιπόν; Γιατί θα χρειαστεί να γίνει μία φορά! Μετά θα έχει μόνο προσθέσεις, αλλαγές ή διαγραφές. Ψιλοπράγματα σε σχέση με τον αρχικό πόνο. Σαν να απαντάς σε sms φίλων για να κανονίσετε κακία μπύρα.

Ξεκινάς λοιπόν με την ιδέα να δημιουργήσεις ένα ψηφιακό μάθημα.

Φάση δεύτερη, η κυρίως δουλειά

Θέλεις τίτλο, περιγραφή, διαχείριση (το λεγόμενο administrating) κ.α. Και σαν να μην έφταναν αυτά... να χωρίσεις περιόδους και τέλος να δημιουργείς σταθερά στην διάρκεια του μαθήματος αντικείμενα όπως

• Multiple choices
• Discussion
• Quizzes
• True falses
• Assignments and much much more

Και το καθένα από αυτά να θέλει απίστευτη παραμετροποίηση όπως διάρκεια, βαθμολογία, κατηγορία... Όσοι ήδη κουραστήκατε να διαβάζετε κλείστε το blog και κάνετε κάτι άλλο. Οι υπόλοιποι λοιπόν που τους κέντρισα το ενδιαφέρον θα βρουν τα υπόλοιπα πολύ πιο ενδιαφέροντα. Και βέβαια δεν είναι για όλους η εικονική διδασκαλία.

Όλα τα προηγούμενα μπορεί φυσικά να τα έχεις έτοιμα μετά από πολλά χρόνια διδασκαλίας μέσα από φύλλα διδασκαλίας και σχέδια μαθήματος. Για εσένα λοιπόν είναι λίγο πιο εύκολο.

Τρίτη φάση, επιλογή πλατφόρμας

Θέλεις να έχεις δικό σου site που το πληρώνεις (ή στο διαθέτει η υπηρεσία σου), ή να χρησιμοποιήσεις έτοιμα πακέτα στο web? Και εξηγώ: Υπάρχουν 2 κατηγορίες για τις πλατφόρμες.

• Hosting
• Web

Στην πρώτη κατηγορία τα πράγματα αποκτούν μια επιπλέον δυσκολία αφού θα πρέπει να διαχειρίζεσαι και το ίδιο σου το site. Πέρα από το ίσως να χρειαστεί να πληρώνεις, ίσως πρέπει να μάθεις και κάτι από τα mysql, php, html, css, ftp... :( Τουλάχιστον θα γνωρίσεις κόσμο όπως διαχειριστές και χρήστες που θα σε βοηθήσουν.

Στην δεύτερη περίπτωση τα πράγματα είναι γελοία σε σχέση με την πρώτη. Όλα είναι έτοιμα από το ίδιο το πρόγραμμα.

Υπέρ-Κατά

Θα μπορούσα να φτιάξω έναν πίνακα με σύγκριση μεταξύ των δύο κατηγοριών αλλά τα πράγματα είναι πολύ απλά. Θέλεις ελευθερία κινήσεων να μπορείς να κάνεις ό,τι (μα ό,τι) θέλεις με κόστος τον χρόνο και τον κόπο σου, ή κάτι γρήγορο με κόστος τις όχι πολλές επιλογές; Με το moodle ή το blackboard ή οποιοδήποτε αντίστοιχο πρόγραμμα κάνεις παπάδες και νιώθεις πυρηνικός επιστήμονας με ειδίκευση στην κβαντική μηχανική ενώ με τα υπόλοιπα απλά παίζεις και νιώθεις ότι ποστάρεις στο facebook. Η εικόνα παρακάτω είναι από το edmondo και όχι από το facebook!

Τέταρτη, πέμπτη...

Αναβαθμίσεις, αλλαγές, επικαιροποίηση, διαγραφές συνέχεια και συνέχεια...

Γιατί;

Πολλοί θα σκεφθούν: "Γιατί τόσος κόπος;" Απλά

• Τα κάνεις μία φορά
• Έχεις άμεση επικοινωνία με τον μαθητή έξω από τα κλισέ facebook, τηλέφωνα, κ.α.
• Ο μαθητής έχει την δυνατότητα να επαναλάβει όποτε του καπνίσει την ενότητα
• Δεν χάνει μαθήματα
• Δεν υπάρχει όριο στον αριθμό των μαθητών
• Έχει γνώση του πού βρίσκεται
• Το βρίσκουν ενδιαφέρον (τεχνολογία)

Content Managment Systems ή CMS

ή ελληνιστήν Συστήματα Διαχείρησης Περιεχομένου !!!!!!!!!

Κάνω μια πολύ απλή εισαγωγή σε επόμενα post που αφορούν κάποια συγκεκριμένα CMS.

Τι είναι

Οποιοδήπτε πρόγραμμα στον υπολογιστή (και όχι μόνο, πλέον) το οποίο σου επιτρέπει να δημοσιεύσεις κάτι. Κατ' επέκταση μπορείς να διορθώσεις, να διαγράψεις, να κοινοποιήσεις κ.ο.α.φ. (και ότι άλλο φανταστείς). Με πραγματικά παραδείγματα:

• blogs
• facebook
• twitter
• moodle type
• forums
• wikipedia

ανήκουν όλα αυτά στο σύνολο όλων των CMS.

Γιατί αξίζει

Εφόσον δημοσιεύεις οτιδήποτε, δίνεις την ευκαιρία σε κόσμο στοχευμένο ή μη να μάθει κάτι... νέο ή παλιό.

Ποιά αξίζουν

Όλα και κανένα. Το καθένα από αυτά κάνει την δικιά του δουλειά και απευθύνεται σε συγκεκριμένο κόσμο.

Ποιο και γιατί

Θα χρησιμοποιείς:

• Blog (Wordpress, Blogger, Tumblr... ) αν θέλεις να δημοσιεύεις κάτι σε δικό σου site και να έχεις το δικό σου αποκλειστικό κοινό σάν δημοσιογράφος ή κανένας ρήτορας!
• Twitter αν θέλεις σαν ντελάλης να πεις κάτι και όποιος το πιάσει/διαβάσει το έπιασε!
• Facebook αν θέλεις να κρατάς επαφή με άτομα (είδατε ότι είμαι προσεκτικός και δεν χρησιμοποιώ την λέξη φίλος!) και να κουτσομπολεύεις/εσαι
• Forums (vBulletin, NodeBB...) αν θέλεις να αμοίγονται συζητήσεις για κάτι και να μπαίνει ο οποιοσδήπτε ενδιαφέρεται να πει κάτι.
• Moodle type (Moodle, BlackBoard, Edmondo, Schoology...) αν θέλεις να δημιουργήσεις κάτι που στόχο έχει την μάθηση με διαφορετικό υλικό σε διαφορετικές περιόδους.

Πλάκα έχει βέβαια ότι όλα τα προηγούμενα με τον έναν τρόπο ή τον άλλο, προσπαθούν να πάρουν τα δυνατά σημεία των υπολοίπων, με αποτέλεσμα όλα να μοιάζουν τελικά.

Φυσικά δεν έχω γράψει τα υπόλοιπα άπειρα ακόμα software που υπάρχουν εκεί έξω. Αυτά είναι μερικά που είναι πολύ διαδεδομένα και κάνουν καλά την δουλειά τους. Στο επόμενο post θα παρουσιάσω τα Moodle type μιας και είμαι μαθηματικός που κάνει προσπαθεί να κάνει καλά την δουλειά του