Περί τζόγου

Η πιο κοινή ερώτηση "πώς να γίνω πλούσιος από τον τζόγο;" έχει μια απίστευτα απλή απάντηση "ποτέ!". Ή όχι? Θα προσπαθήσω σε αυτή την ανάρτηση να εξηγήσω κάποια στοιχεία του παγκόσμιου τζόγου, από την πλευρά των μαθηματικών.

Κάτι που δεν είναι κατανοητό σε όλους, είναι το ότι οι εταιρείες τζόγου (στοιχηματικές, καζίνο, ΟΠΑΠ...) δεν ποντάρουν από μόνες τους σε αγώνες ή αριθμούς. Ποντάρουν στο ότι σε βάθος χρόνου θα έχουν σίγουρο κέρδος. Εξηγώ αμέσως με ένα παράδειγμα.

Η ρουλέτα (ευρωπαϊκή) περιέχει αριθμούς από το 0 έως το 36. Ας ασχοληθούμε μόνο με το ποντάρισμα σε έναν μόνο αριθμό. Αν κερδίσεις θα πάρεις 36 φορές το ποσό που πόνταρες. Αυτός ο αριθμός στον οποίο στοιχημάτισες, θα εμφανίζεται μία φορά (σχεδόν) κάθε 37 παιχνίδια. Άρα εσύ ενώ έχεις πληρώσει 37 φορές, έχεις κερδίσει την μία. Θα ήταν δίκαιο το παιχνίδι αν πληρωνόσουν όσα έχασες αλλά... 36<37. Με λίγα μαθηματικά και τον φίλο μας τον Bayes

$$μ=\frac{1}{37}36+\frac{36}{37}0=0.973$$

Δηλαδή ο μέσος όρος κέρδους σε κάθε παιχνίδι είναι 0.973 του ποσού που έπαιξες. Με άλλα λόγια, έπαιξες 1€, θα πάρεις 0,97€ πίσω. Έχασες λοιπόν 3 λεπτά. Θα μου πείτε πολύ σωστά, ότι μπορεί να κερδίσετε 2 συνεχόμενες ή κοντινές φορές άρα θα έχετε κέρδος. Εδώ λοιπόν είναι το ζουμί. Μετά από πολλά παιχνίδια και πολλούς παίχτες και πολλές ημέρες το καζίνο θα ευνοείται κατά $1-97,3\%=2,7\%$ σε κάθε παιχνίδι. Δεν το νοιάζει αν κέρδισες 2, 3 ή άπειρες φορές. Κατά μέσο όρο θα βγάλει κέρδος. Εσύ απλά τζογάρεις για να χάσεις.

Είχες καιρό να κάνεις μάθημα μαθηματικών έτσι? Ναι, θα ήταν ωραίο να μας τα μάθαιναν έτσι :). Ο αριθμός 0.973 στο προηγούμενο παράδειγμα ονομάζεται γκανιότα. Εκφράζει το ποσοστό που μένει στην εταιρεία κατά μέσο όρο. Μπορείτε να μαντέψετε λοιπόν ότι αυτός ο αριθμός είναι μεταξύ 0 και 0,99. Δεν θα βρείτε ποτέ σε μία εταιρεία να έχει γκανιότα μεγαλύτερη ή ίση του 1 γιατί πολύ απλά θα είχε φαλιρίσει. Για παράδειγμα, ο ΟΠΑΠ δεν είχε ποτέ πάνω από 0,90, η bet365 έχει από 0,88 έως 0,97 κ.τ.λ.

Ανακεφαλαιώνω λοιπόν:

Τις εταιρείες δεν τις ενδιαφέρει αν χάνεις ή κερδίζεις. Διατηρούν ένα ποσοστό που ονομάζεται γκανιότα και σε βάθος χρόνου θα είναι το ποσό που θα τους μείνει σίγουρα στα ταμεία

- Κώσταααααα. Μας έταξες κέρδος και μόνο για χασούρα μίλησες...

Ας μιλήσουμε για τις στοιχηματικές. Πιο πριν λοιπόν ανέφερα ότι ΜΙΑ εταιρεία προσέχει πολύ η γκανιότα να παραμένει κάτω του 1. Το ωραίο είναι ότι υπάρχουν πολλές, πάρα πολλές εταιρείες. Ευτυχώς κάνουν διαφορετικές εκτιμήσεις (μην φανταστείτε και άσπρο μαύρο) για κάθε παιχνίδι. Για παράδειγμα η bet365 και ο ΟΠΑΠ σήμερα 28/11/2015 έχει την εξής εικόνα για το παιχνίδι Ολυμπιακού - Αστέρα

Πρώτη και σαφής παρατήρηση. ΟΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥ κλέφτες. Στο 1-Χ-2 η bet365 έχει γκανιότα 0.939 ενώ ο ΟΠΑΠ 0.882. Ουδέν σχόλιο. Να μια εικόνα του συγκεκριμένου παιχνιδιού από ένα site που δίνει συγκεντρωτικά

Την γκανιότα θα την δείτε στη στήλη PAY. Υπάρχουν άλλοι αγώνες που οι στοιχηματικές γέρνουν σε διαφορετικές απόψεις ακόμα και για τον νικητή (υπερβάλω λίγο). Εδώ λοιπόν μπορείτε να βγάλετε κέρδος. ΜΙΑ εταιρεία προσέχει την γκανιότα, ΔΥΟ ή περισσότερες όμως είναι αδύνατο.

Δείτε λοιπόν για παράδειγμα την παρακάτω εικόνα για το παιχνίδι ΚΡΙΛΙΑ - ΑΜΚΑΡ

Υπάρχει συνδυασμός πονταρίσματος που η γκανιότα (από την πλευρά του παίχτη) είναι 1,04!!!!!! Σίγουρο κέρδος δηλαδή 4% ότι και να γίνει. Ούτε βάθος χρόνου, ούτε πολλά παιχνίδια. Αυτό το παιχνίδι! Εξηγώ

Ας πούμε ότι παίζουμε

• 200€ στην interwetten με συντελεστή 2,2 με πιθανή επιστροφή $200\cdot 2,2 = 440$€
• 129,41€ στην bet365 με συντελεστή 3,4 με πιθανή επιστροφή $129,41\cdot 3,4 \approx 440$€
• 92,63€ στην pinnacle με συντελεστή 4,75 με πιθανή επιστροφή $92,63\cdot 4,75 \approx 440$€

Δηλαδή παίξαμε στο σύνολο $200+129,41+92,63=422,04$€ και θα πάρουμε ότι και να γίνει $440$€ σε μία από αυτές και τίποτα από τις άλλες. Κέρδος $\approx 4\%$.

Το παραπάνω παράδειγμα αναφέρεται σε αυτό που ονομάζεται sure bet, ή αλλιώς arbitrage. Φαίνεται συναρπαστικό αλλά δεν σας έχω καλά νέα.

• Η Ελληνική Κυβέρνηση απαγόρευσε τις περισσότερες στοιχηματικές να λειτουργούν στην Ελλάδα. Δες εδώ https://www.gamingcommission.gov.gr/index.php/mitroa/black-list. Άρα ξέχνα pinnacle, interwetten και άλλες... (τα συμπεράσματα δικά σας)
• Όταν μία εταιρεία "νιώσει" την πίεση των στοιχημάτων (ροή σε συγκεκριμένο σημείο) θα προσπαθήσει να αντισταθμίσει αυτή την πίεση αλλάζοντας τα νούμερα. Με άλλα λόγια ΑΝ προλάβεις να βρεις το συγκεκριμένο sure bet αλλιώς πάει, πέταξε
• Οι εταιρείες έχουν νόμους που απαγορεύουν το sure bet. Έχουν λέει το δικαίωμα να κλειδώσουν λογαριασμό που φαίνεται να βγάζει κέρδος με αυτόν τον τρόπο.
• Αν παίξεις σε δύο εταιρείες, το ποσό "μεταφέρεται" από την μία στην άλλη. Αυτό σημαίνει ότι το κεφάλαιο μετακινείται και ίσως χρειαστεί να ξανα-ανακεφαλαιώσεις.
• Τα ποσά από τις στοιχηματικές δεν είναι άμεσα διαθέσιμα. Ίσως πάρει και 10 ημέρες να αποδεσμευτούν
• Το ποσοστό κέρδους είναι σχεδόν αδύνατον να ξεπεράσει το 10%
• Τέλος, δεν μας έφταναν τα παραπάνω, έχουμε και τα capital control με ότι συνεπάγεται αυτό.

Όποιος διάβασε τα παραπάνω, δεν υπάρχει σημείο που να υπονοώ ή συνιστώ να παίξεις τυχερά παιχνίδια. Από την πλευρά των μαθηματικών υπάρχει τρόπος να βγάλεις σίγουρο κέρδος, αλλά θέλει χρόνο, μελέτη και υπομονή. Υπάρχουν από ότι φαίνεται πολλές εταιρείες που προσφέρουν sure bets με συνδρομή, στις οποίες πληρώνεις ένα ποσό και σου δίνει συνεχές ενημερώσεις για αποδόσεις που προσφέρουν arbitrage. Ίσως να λένε και αλήθεια.

Η πλάκα είναι βέβαια ότι ενώ εμείς τα βλέπουμε νέα ή μακρινά τα παραπάνω απλά θα σας πω ότι τα χρηματιστήρια και η παγκόσμια αγορά λειτουργεί με τον παραπάνω τρόπο. Ψάχνουν με άλλα λόγια τις διαφορετικές αποδόσεις μεταξύ ομολόγων, μετοχών ή ακόμα και χρέους (ναι παρακαλώ χρέους) και συνδυασμός κεφαλαίου (αέρα κοπανιστό στο κάτω κάτω αφού δεν διακινείται χρήμα, αλλά πίστωση) και βγάζουν σίγουρη Ferrari, συγνώμη καθαρά λεφτά εννοώ. Είναι οι κοστουμαρισμένοι της Wall Street με σουίτα στην 5th Avenue που πετάνε με Golfstream για να έρθουν σε "επαφές" με αρχηγούς κρατών για συμφωνίες. Ξέφυγα το ξέρω.

Περί ύλης

Καλημέρα, βγάλτε όλοι μια κόλα χαρτί. Και μην ακούσω άχνα...

Βγάζετε λοιπόν τις κόλες σας, γράφετε το όνομά σας και μένει να σας πω το θέμα. Μόλις τελειώσατε και βλέπετε εμένα να γράφω στον πίνακα λέγοντας

Λύστε όλοι την εξίσωση $2x^2+3x-5=0$.

Φανταστείτε λοιπόν τι να γίνει στην αίθουσα. Ας χωρίσουμε την τάξη σε τρεις αντιπροσώπους της.

• Την Αννούλα, το φυτό της τάξης
• τον Κωστή που διαβάζει τακτικά και τα καταλαβαίνει
• τον Αντώνη που πάει απλά φροντιστήριο για τον καφέ μετά
• τον Γιώργο που βρίζει τους καθηγητές και το σύστημα

Για το καλό της στατιστικής ας πούμε ότι μεταξύ σας υπάρχουν

• 2 Αννούλες
• 10 Κωστάκηδες
• 10 Αντώνηδες
• 5 Γιώργηδες

Μετά τον χαμό λοιπόν της έκπληξης του διαγωνίσματος και των 20 λεπτών που σύμφωνα με την θεωρία της σχετικότητας για όλους ήταν διαφορετικός χρόνος, παίρνω τα διαγωνίσματα σπίτι και σας προβάλω τα αποτελέσματα που ως αναμενόμενα είναι τα εξής:

• Αννούλα, συνέχισε την προσπάθεια, έγραψες άριστα, μπράβο!
• Κωστάκη, λίγο περισσότερη συνέπεια στο διάβασμα και θα τα καταφέρεις.
• Αντώνη, μπορούσες πολύ καλύτερα, βρες χρόνο για διάβασμα και μην εγκαταλείπεις
• Γιώργο, ορίστε το διαγώνισμα.

Φυσιολογικά, έτσι? Σας βοηθάω και σας λέω ότι δεν είναι έτσι. Μπορείτε να βρείτε το λάθος?

Για να είναι ένα διαγώνισμα σωστό, θα πρέπει να έχει κλιμακούμενης δυσκολίας ασκήσεις. Λίγο από θεωρία για να δούμε αν εμπεδώθηκε σωστά, λίγο από απλή εφαρμογή της γνώσης, λίγο πιο σύνθετη εφαρμογή με συνδυασμό γνώσης και τέλος ένα σύνθετο θέμα που απαιτεί πλήρη κατανόηση όλων όσων έχετε διδαχθεί. Βασικά, καθώς γράφω αυτό το κείμενο έχω τις φωνές σας στα αυτιά μου να λένε:

Σιγά ρε, εσείς οι Μαθηματικοί, ποιοι νομίζετε ότι είστε και βάζετε τόσο δύσκολα θέματα? Διαγωνίσματα όπως το σημερινό θα έπρεπε να γράφουν οι μαθητές. Αφήστε τα παιδιά να αναπνεύσουν λίγο!

Μήπως τώρα, βλέπετε τα πράγματα λίγο διαφορετικά? Να το πάρει λοιπόν το ποτάμι. Στο συγκεκριμένο διαγώνισμα που αφορούσε γνώσεις Γ Γυμνασίου, γράψατε:

• Αννούλα 20
• Κωστής 20
• Αντώνης 19
• Γιώργος 5

Για να το κάνω λίγο πιο ρεαλιστικό, πείτε ότι ήταν πανελληνίων το θέμα και διεκδικούσατε τις δύο θέσεις που προκήρυξε το Μαθηματικό Τμήμα του ΑΠΘ. Η βάση του λοιπόν, σωστά μαντέψατε, είναι 20! Θα πρέπει να είχατε γράψει καλύτερα από όλους τους άλλους, ένα θέμα που ξέρανε οι περισσότεροι, αν όχι όλοι. Μα, μα, μα έγραψα καλά θα μου πείτε γιατί δεν αξίζω? Θα γίνω λοιπόν λίγο δραματικός και θα απαντήσω ωμά: δεν έκανες καλά γράμματα, ή ξέχασες το κόμμα ή ό,τι άλλο, αφού ένα τριώνυμο ξέρουν να το λύνουν όλοι.

Μην φανταστείτε ότι απέχει το παραπάνω παράδειγμα από την πραγματικότητα! Η ύλη των πανελληνίων κάποτε στα Μαθηματικά Κατεύθυνσης (και μιλάω για την χρονιά που έδωσα εγώ δέσμες) ήταν

1. Πίνακες
2. Συστήματα
3. Διανύσματα
4. Κωνικές τομές
5. Μιγαδικούς (με τριγωνομετρική μορφή)
6. Ανάλυση (με μεθόδους ολοκλήρωσης, με διαφορικές, με θεώρημα μέσης τιμής ολοκληρωτικού λογισμού)

Μέχρι και το 2014-15 η ύλη είχε μειωθεί σε

1. Μιγαδικούς (χωρίς τριγωνομετρική μορφή)
2. Ανάλυση (χωρίς μεθόδους ολοκλήρωσης, χωρίς διαφορικές, χωρίς θεώρημα μέσης τιμής ολοκληρωτικού λογισμού)

αφού τα υπόλοιπα ή βγήκαν εντελώς και δεν διδάσκονται, ή μεταφέρθηκαν στην Β Λυκείου. Πιο συγκεκριμένα, οι πίνακες και τα συστήματα (μέθοδος gauss, ορίζουσες) εξαφανίστηκαν. Μόνο στο Πανεπιστήμιο τέτοια πράγματα. Πλέον, μετά την ανακοίνωση της ύλης για το έτος 2015-16 η ύλη είναι η

1. Ανάλυση (χωρίς μεθόδους ολοκλήρωσης, χωρίς διαφορικές, χωρίς θεώρημα μέσης τιμής ολοκληρωτικού λογισμού)

Χα! Νομίζετε ότι σας τρολάρω? Ιδού το έγγραφο του Υπουργείου Παιδείας. Όλοι μα όλοι, θα διαγωνιστούν σε ύλη που κάποτε έβγαινε σε 2 μήνες στο σχολείο. Με βολεύει να σκεφτείτε ότι ήμασταν πιο έξυπνοι εμείς εκείνον τον καιρό, αλλά σας έχω κακά νέα. Λιγόστεψαν την ύλη σε κάτι αντίστοιχο με τα τριώνυμα! Άμεσο επακόλουθο είναι να διαγωνίζονται όλοι για το άριστα. Το απόλυτο 100. Εκεί που το 98 είναι αποτυχία. Όχι γιατί δεν ήξερες τι ζητούσε η άσκηση, αλλά γιατί δεν έκανες καλά γράμματα, ή ξέχασες το κόμμα ή ό,τι άλλο!

Και σας παρακαλώ μην αρχίσετε περί συστήματος και πανελληνίων και ξέρω εγώ τι άλλο. Και για εμένα το σύστημα είναι χάλια. Μέχρι όμως να αλλάξει, τα παιδιά θα πρέπει να συμμορφωθούν με αυτά τα δεδομένα αν θέλουν το εισιτήριο για την τριτοβάθμια. Αν θέλουν να περάσουν στο πανεπιστήμιο πρέπει να στρώσουν τον κώλο τους και να σκιστούν στο διάβασμα για να περάσουν τα 99άρια όλων των άλλων.

Περί πιστοποιήσεων

Γεια σας μετά από πολύ καιρό.

Σήμερα αποφάσισα να γράψω για αυτό που μόλις έζησα. Σήμερα λοιπόν Σάββατο 14/03/2015, μετά από αίτησή μου, εξετάστηκα στις λεγόμενες ΤΠΕ (Τεχνολογίες Πληροφορίας και Επικοινωνίας). Για όσους δεν γνωρίζουν, στον δημόσιο τομέα και μετά από εγκρίσεις και κονδύλια, διενεργούνται εξετάσεις για την πιστοποίησή μας (θα το πω λιανά) στους υπολογιστές. Εδώ θα μιλήσω για όλα τα στραβά και μη, όχι μόνο ως γκρίνια, αλλά παραθέτοντας και τα καλά. Φτιάξτε λοιπόν κάτι από τα ρημάδια.

Ας δούμε μερικά θέματα οργάνωσης

Στραβό 1: Θα δούμε πότε θα ξαναγίνουν εξετάσεις!
Θέλεις να εξετασθείς, αλλά δεν γνωρίζεις πότε θα συμβεί αυτό. Αλήθεια, μου διαφεύγει πότε έγινε τελευταία φορά πριν από την τωρινή φάση.

Στραβό 2: Οι ημερομηνίες με τον σταγονόμετρο.
Αν κάποτε αποφασίσει το κράτος να διεξάγει εξετάσεις, οι ημερομηνίες βγαίνουν για το πολύ 20 ημέρες μετά.

Στραβό 3. Θέλεις να μάθεις πότε έχει ξανά?
Πρέπει να μπαίνεις κάθε μέρα, μπας και προλάβεις εσύ έναντι άλλων μία θέση.

Στραβό 4: Θέσεις? Ποιές θέσεις?
Στην τωρινή φάση, κάθε σαββατοκύριακο από τον Φεβρουάριο μέχρι τον Απρίλιο 2 φορές κάθε μέρα. Μόνο 18 θέσεις την φορά.

Στραβό 5: Ελληνάρες!
Ακόμα και αν δεν ξέρεις ή δεν έχεις διαβάσει, δεν πειράζει πήγαινε και ας κοπείς. Μπορεί μάλιστα να σου δείξει ο διπλανός σου!

Στραβό 6: Δεν πειράζει μωρέ! Δεν θα πάω και ας έκλεισα!
Σήμερα ήρθαμε γύρω στα 10 άτομα. Κάποιοι από τους 18 του προγράμματος αποφάσισαν να μην έρθουν και ταυτόχρονα να μην ακυρώσουν την αίτηση με αποτέλεσμα να στερήσουν από άλλους το δικαίωμα στην εξέταση.

Στην διαδικασία λοιπόν

Στραβό 7: Θυμάστε τα προγράμματα του 2003?
Αυτοί που αποφάσισαν να σχεδιάσουν την εξέταση, αγκύστρωσαν τις ερωτήσεις σε προγράμματα 12 ετίας πριν. Έλα μωρέ! Τι αλλαγές να έγιναν από το 2003 και μετά?

Στραβό 8: Γνωρίζεις open office ή αντίστοιχο? Κόπηκες!
Εξετάζεστε στην σουίτα microsoft office 2003 στα Ελληνικά! Ρωτάει τι χρώμα είναι η κεφαλίδα, και αν το word art έχει σκιά ή είναι 3D! Τι και αν ξέρεις τα πάντα από κάθε άλλο πρόγραμμα? Αυτοί θέλουν αυτά -.

Στραβό 9: Νιώθεις σαν σε διάλλειμα για διαφημίσεις.
Η προώθηση microsoft προϊόντων καλά κρατεί. Τι και αν υπάρχουν τα ενναλλακτικά που τις περισσότερες φορές είναι πιο εξελιγμένα και κυρίως είναι δωρεάν? Εμείς στο σχολείο καλύτερα να λειτουργούμε σπασμένα/πειρατικά office και ευχαριστημένοι να είμαστε!

Στραβό 10: Οι ερωτήσεις!
Πέρα από τα αρχαία προγράμματα που ανέφερα πιο πάνω, υπάρχουν ερωτήσεις πχ:

"______ περιέχει ειδήσεις, _______"

α) Μία μηχανή αναζήτησης - θεματικό κατάλογο και πύλη εισόδου
β) ...
γ) ...
δ) ...

Σκέψου τώρα, να λειτουργείς google, bing ή όποια άλλη μηχανή αναζήτησης! Ποιές ειδήσεις? Ποιό Θεματικό κατάλογο? Ποιά πύλη εισόδου? Αυτοί κόλησαν στην Yahoo και στο In.gr, που να σας πω και την αλήθεια

Στραβό 11: Η φιλοσοφία!
Θα το εκφράσω με παράδειγμα. Είχε ερώτηση, πώς αλλάζεις μια γραμματοσειρά σε bold. Αν δεν γνωρίζεις για πώς, μπαίνεις στο internet γράφεις "πώς αλλάζεις μια γραμματοσειρά σε bold" και σου βγάζει μέχρι και βίντεο με το πώς γίνεται! Στην εξάταση από την άλλη μεριά, σου ανοίγει το word, και... άντε βρες μόνος σου πώς να το κάνεις!
Μου έτυχε και η ερώτηση λοιπόν, στο ms explorer 6, πώς αλλάζεις το περιεχόμεο της τρέχουσας σελίδας σε γραμματοσειρά arial black. Ψάξε από εδώ, ψάξε από εκεί δεν βρήκα τίποτα. Λοιπόν κρατηθείτε: Θυμάστε ότι σε κάθε πρόγραμμα υπάρχει η βοήθεια? Για τους πιο παλλιούς λοιπόν θα σας θυμήσω τον Clippy

Έπρεπε λοιπόν να πάω σε αυτόν τον τύπο, να επιλέξω ότι θέλω όλη τη λίστα με τα περιεχόμενα βοήθειας, να αναζητήσω τον όρο γραμματοσειρά και κάπου στα 10 αποτελέσματα μου έλεγε να μπω στις ρυθμίσεις και ... Για όσους δεν το γνώριζαν λοιπόν

Πείτε το ελεύθερα. Τι λες τώρα!

Και για να μην σας αφήσω με πικρία, ας πούμε και τα καλά.

Καλό 1: Πραγματική επιτήρηση.
Λοιπόν, ο τύπος που μας επιτηρούσε είναι καθηγητής στο Πολυτεχνείο και να σας πω την αλήθεια, ψάρωσα άσχημα. Αλήθεια, όσο και αν ήθελα να βοηθήσω κάποιον άλλον, δεν μου ξαναπέρασε από το μυαλό! Και οι άλλοι πρέπει να ψιλοχέσ@@@.

Καλό 2: Η υποδομή.
Οι υπολογιστές ευτυχώς ήταν καινούριοι και δεν χρειαζόταν να περιμένουμε για την εμφάνιση κάθε ερώτησης ή ακόμα χειρότερο να κολλάει. Μπήκα με τους κωδικούς από την ηλεκτρονική αίτηση, η εκτύπωση της βεβαίωσης γινόταν αυτόματα, μπορούσα να διακόψω για λίγη ώρα την εξέταση... Αυτοί που ασχολήθηκαν, αν και να σας πω την αλήθεια πρέπει να πήραν ΠΟΛΛΑ ΛΕΦΤΑ, κάνανε κάτι καλό. Βέβαια μένει κάποιοι άλλοι να τα βελτιώσουν και όχι να δίνουμε πάλι σε 10 χρόνια για πιστοποίηση του 2003 και πίσω.

Τα καλά λοιπόν ήταν λίγα αλλά... κάτσε καλά! Πάντως τολμώ να πω ότι ήταν διασκεδαστικό. Ειδικά όταν περίμενα ότι η επόμενη ερώτηση ήταν για το τι κάνει η εντολή doskey στο ms-dos!

Περί Τράπεζας Θεμάτων

Πολύς ντόρος γίνεται από πέρυσι τέτοιο καιρό για την τράπεζα θεμάτων. Ως καθηγητής Δ/βάθμιας Εκ/πσης που το ζω εκ των έσω πρέπει να ξεκαθαρίσω από ότι φαίνεται πολλά. Το γενικό πλαίσιο έχει ως εξής:

Για τα Μαθηματικά ειδικά μπαίνουν 4 θέματα

• Το πρώτο θέμα έχει θεωρία (απόδειξη και σωστό-λάθος ή αντιστοίχηση ή συμπλήρωση κενού)
• Το δεύτερο θέμα έχει μία άσκηση απλής εφαρμογής της θεωρία
• Το τρίτο θέμα έχει μία άσκηση λίγο πιο συνδυαστική
• Το τέταρτο θέμα είναι το σύνθετο

Τα θέματα πρέπει να είναι κλιμακούμενης δυσκολίας από το πρώτο στο τέταρτο, αλλά βαθμολογούνται όλα με 25/100 έκαστος.
Από την τράπεζα θεμάτων κληρώνονται το 2ο και το 4ο θέμα, ενώ ο καθηγητής, όταν τα λάβει 2 ώρες πριν την εξέταση, πρέπει να προσαρμόσει τα δικά του 1ο και 3ο θέμα με αυτά της κλήρωσης.

Για όποιον θέλει λεπτομέρειες μπορεί να δει πατήσει ΕΔΩ

Λοιπόν... να τι μου μεταφέρουν:

Κόσμος:

Η ύλη είναι περισσότερη

Απάντηση:
Δεν έχει μεγαλώσει η ύλη, ούτε εξετάζονται σε περισσότερα οι μαθητές. Είναι η ίδια ακριβώς με τα προηγούμενα από την τράπεζα έτη. Εκτός αν την συγκρίνετε με αυτή των δεσμών!

Κόσμος:

Τα θέματα είναι χάλια

Απάντηση:
Κάθε μέρα, όποιος θέλει μπορεί να στείλει πρόταση για κάποιο από τα θέματα που νομίζει ότι είναι λάθος ώστε αυτά να διορθωθούν. Αυτά τα θέματα, όταν διαπιστωθεί το λάθος τους, μέχρι στιγμής απλά απομακρύνονται. Τα θέματα πάντως είναι πάνω στην ύλη, άσχετα αν είναι προβλήματα ή ακατανόητα για κάποιους.

Κόσμος:

Τα θέματα είναι δύσκολα

Απάντηση:
Να σας θυμίσω ότι πιο πριν, ήταν στην ευχέρεια του καθηγητή τα θέματα. Οπότε, αν επιθυμούσε (ή πολύ πιθανό να μην ήξερε) έβαζε όσο δύσκολα ήθελε. Τώρα περιορίζεται μόνο στο 1ο και 3ο θέμα που τουλάχιστον στο πρώτο έχει να κάνει μόνο με θεωρία που ή την διαβάζει ένας μαθητής ή όχι και αντίστοιχα γράφει (εννοώ ότι είναι "παπαγαλία"). Εξάλλου πόσο δύσκολο είναι ένα πράγμα όταν μπορείς να το δουλέψεις, να το έχεις λύσει εννοώ, και να πας προετοιμασμένος για ακριβώς το ίδιο?

Κόσμος:

Τα θέματα είναι πολλά

Απάντηση:
Ελπίζω να μην τα μετράμε μπροστά στου καθηγητή που ένας θεός μόνο ξέρει από πόσα θέματα διαλέγει αυτά της τελικής εξέτασης. Αν ρωτήσετε εμένα για παράδειγμα... δεν τα βάζω καν από βιβλίο. Ότι μου κατέβει εκείνη τη στιγμή.

Κόσμος:

Γιατί να ασχοληθώ με τον καθηγητή στην τάξη και να μην λύσω στο φροντιστήριο τα θέματα?

Απάντηση:
Θέλεις επιπλέον έναν προφορικό βαθμό και το 3ο θέμα, που είναι κρίμα να τα χάσεις.

Κόσμος:

Κάποτε ο καθηγητής αν ήθελε να βοηθήσει έβαζε εύκολα θέματα. Τώρα δεν μπορεί.

Απάντηση:
Λέτε να τον ελέγχει κανείς την ώρα που δίνει διευκρινήσεις; Αν το επιθυμεί βοηθάει όσο θέλει. Δεν οφείλει ο επιτηρητής να γνωρίζει τι επιτρέπεται να πει ο εισηγητής και τι όχι στους μαθητές.

Βέβαια δεν λείπουν και κάποιες σωστές παρατηρήσεις

Κόσμος:

Δεν είναι αξιοκρατικά

Απάντηση:
Φυσικά δεν είναι. Δεν είναι όλα τα θέματα της ίδιας δυσκολίας, οπότε σε ένα σχολείο μπορεί να πέσουν πολύ εύκολα και σε ένα άλλο σχολείο πολύ πιο δύσκολα. Παρόλα αυτά, οι βαθμοί των μαθητών συγκρίνονται χωρίς να ληφθεί υπόψιν αυτή η δυσκολία.

Κόσμος:

Δεν προλαβαίνουν οι μαθητές να προετοιμαστούν

Απάντηση:
Η αναφορά γίνεται στο ότι τα θέματα δημοσιεύονται τελευταία στιγμή. Πέρυσι για παράδειγμα, τα θέματα κοινοποιήθηκαν στο κοινό μία μόλις εβδομάδα πριν την έναρξη των εξετάσεων. Αυτό έχει να κάνει με την ανοργανωσιά αυτών που βγάζουν τους νόμους ή σε αυτούς που τα αναθέτουν

Κόσμος:

Έτσι παράγονται παπαγαλάκια και χάνεται το νόημα της γνώσης

Απάντηση:
Θα συμφωνήσω πλήρως. Όποιος θέλει μπορεί να πάρει 15/20 για την πλάκα του. Απομνημονεύει την θεωρία και τις 500+ περίπου ασκήσεις (που οι περισσότερες είναι παρόμοιες) και δεν χρειάζεται να ασχοληθεί με τις 5 μονάδες του 3ου θέματος. Για όσους φαίνονται πολλές οι 500+, να θυμίσω ότι έχουν 9+ μήνες να ασχοληθούν. Άσε που εγώ για προετοιμασία βάζω περισσότερες. Από την άλλη όμως κάποιος μπορεί να σκεφτεί ότι με τις 500+ ασκήσεις σίγουρα κάτι θα μάθει κάποιος :)

Κόσμος:

Δεν είναι αξιόπιστος τρόπος εξέτασης

Απάντηση:
Συμφωνώ απόλυτα. Διαβάστε μερικούς τρόπους που θα μπορούσε να βαλθεί αυτό το σύστημα εξέτασης:

• Ένα σχολείο δηλώνει μία μέρα ότι εξετάζει το μάθημα αλλά στην πραγματικότητα το εξετάζει άλλη μέρα. Στο μεταξύ ο καθηγητής μοιράζει τις λύσεις
• Όπως αναφέρθηκε και πιο πριν, ο καθηγητής μπορεί ουσιαστικά να "λύσει" τα θέματα δίνοντας διευκρινήσεις
• κ.α.

Όλα τα προηγούμενα ισχύουν λίγο πολύ και στα άλλα μαθήματα. Για παράδειγμα, μόλις την προηγούμενη εβδομάδα, άκουσα έναν συνάδερφο φιλόλογο να συζητά για το μάθημα της Λογοτεχνίας. Άκουγα κάτι για κατάργηση σχολικού βιβλίου και ψάχνοντας ανακάλυψα ότι το θέμα στο μάθημα Λογοτεχνία μπαίνει μόνο από την τράπεζα θεμάτων. Άρα ο μαθητής, πόσο μάλλον ο καθηγητής δεν έχει λόγο να διδαχθεί ή να διδάξει αντίστοιχα ένα κείμενο εκτός τράπεζας από όπου κι αν προέρχεται. Καλό;;;

Γνώμη μου;
Η τράπεζα έχει κάνει πιο εύκολο το να γράψει ένας μαθητής καλό βαθμό, αλλά όπως πάντα κάθε τι νέο φοβίζει. Ένας καλός μαθητής μπορεί να πάρει πιο εύκολα το άριστα από ότι παλαιότερα και από την άλλη πάλι θα ξεχωρίζει από έναν μέτριο που με την σειρά του θα ξεχωρίσει από έναν αδιάφορο... Με την τράπεζα απλά σφήχτικαν τα πλαίσια της εξέτασης και τίποτε παραπάνω. Αλλού να ψάξετε τα στραβά του συστήματος. Και στο κάτω κάτω...

Περί παιδικών ταινιών (συνέχεια)

Η δομή όλων των παιδικών της Pixar είναι παρόμοια. Έχουν τις ίδιες γραμμές στους χαρακτήρες, είναι εντελώς κατάλληλες για όλους, άσχετα αν τα νοήματα δεν τα καταλαβαίνουν πλήρως τα παιδιά, έχουν ζωντανά χρώματα, είναι ευχάριστες καθ'όλη τη διάρκεια τους και τόσα άλλα που είναι σχεδόν αδύνατο να μην τις ξεχωρίσεις από τις υπόλοιπες.

Δεν σημαίνει όμως ότι είναι το καλύτερο στούντιο για όλους. Σειρά έχει λοιπόν το ψάρεμα στα σύννεφα από το φεγγάρι, ήτοι

DreamWorks

Το συγκεκριμένο στούντιο δεν δημιουργεί μόνο παιδικές ταινίες. Η γκάμα τους περιέχει από όντως παιδικές μέχρι και "εφηβικές". Σε αντίθεση με την Pixar η DreamWorks τολμάει και δημιουργεί ταινίες που μέχρι και το εξώφυλλο της σε απωθεί να τις δεις. Δεν κόπτεται να φτιάξει συμπαθητικούς ήρωες. Στο Rise of The Guardians για παράδειγμα ο Santa Clauss είναι γεμάτος τατουάζ.

Να φανταστείτε πάντα με τρόμαζαν οι ταινίες time-lapse, την τεχνολογία δηλαδή που με κούκλες ή με πλαστελίνη βγάζουν πολλές φωτογραφίες που μαζί ενωμένες δημιουργείται κίνηση. Μου δημιουργούσαν φόβο και άγχος (το οποίο βέβαια δεν εξηγείται επειδή μου άρεσε το Flashed Away). Δεν πιστεύω να είμαι ο μόνος. Παρ'όλα αυτά δεν τους νοιάζει.

Κάτι άλλο που έχω προσέξει στην DreamWorks είναι ότι έχει πραγματικά αστείες ταινίες. Πρέπει να ομολογήσω κάτι που το έχω κρυφό (καμάρι). Σιχαίνομαι τα Shrek. Ναι το παραδέχομαι! Σιχαίνομαι τις πιο κερδοφόρες ταινίες της DreamWorks. Από την άλλη όμως παραδέχομαι ότι περιέχει ατάκες φοβερές. Ίσως το ότι το μπούκωσαν με τόσα αστεία, μου είναι αντιπαθέστατο αλλά... με πολλούς δεν συμφωνούμε σε αυτό. Η Madagascar από την άλλη είναι άκρως αστεία με ισορροπία μεταξύ ιστορίας και κωμωδίας. Ποιος δεν έχει γελάσει με τον King Julien ή τους πιγκουίνους;

Ως στούντιο είναι το πιο νέο από τα άλλα δύο. Η πρώτη τους ταινία ήταν το Antz που βγήκε ταυτόχρονα με την σχεδόν ίδια της Pixar το A Bug's Life την χρονιά 1998. Η πιο πρόσφατη ήταν η εξαιρετική συνέχεια του How to Train Your Dragon, με τον έφηβο πλέον Hiccup (ελλ. Ψάρης).

Εδώ θα δείτε τις ταινίες με την σειρά προτίμησης μου

Από νοήματα...

• Kung Fu Panda: Με πολλή δουλειά όλα γίνονται
• How to train your dragon: Βασίσου στις ικανότητές σου
• Megamind: Εσύ επιλέγεις ποιος είσαι

Για τις υπόλοιπες... περιμένω βοήθεια για να γράψω κάτι. Άαααα και η

• Madagascar: Οι φίλοι είναι σημαντικοί

Στιγμές που δεν θα ξεχάσω

Οφείλω να ομολογήσω ότι η DreamWorks δεν έχει καταφέρει όσα η Pixar στις ταινίες της όσο αφορά την συγκίνηση. Μερικές στιγμές που έχω ξεχωρίσει είναι οι εξής:

• Το όλο τέλος του Kung Fu Panda. Η υπόκλιση των μαχητών στον Dragon Warrior είναι φανταστική στιγμή.
• Όταν ξυπνάει ο Hiccup στο τέλος του How To Train Your Dragon και η ανακάλυψη που τον περιμένει ακουμπάνε ευαίσθητες ξεχασμένες χορδές.
• Η στιγμή που ο μπαμπάς του Hiccup, ο Stoic, βλέπει έναν παλιό γνώριμο και ο τρόπος που τον αντιμετωπίζει είναι αξέχαστος. Ίσως επειδή είμαι και εγώ ξεροκέφαλος και πεισματάρης σαν τον Stoic και αγαπάω και εγώ τόσο, ήλπιζα εκείνη την στιγμή όντως να πράξει όπως έπραξε.

Γενικά

Σε γενικές γραμμές η DreamWorks κρατάει συνεχώς το ενδιαφέρον στις ταινίες της. Δεν βαριέσαι. Οι σκηνές εξελίσσονται γρήγορα και η ιστορία πετάει. Αυτό όμως δεν είναι αναγκαία καλό. Το μπουκέτο συναισθημάτων της Pixar δεν θα το βρεις. Εκεί από την αναζήτηση περνάς στην κατανόηση, στην περιπέτεια, στην απόγνωση, στην ελπίδα, στο γέλιο, στην συγκίνηση... πάμε έναν γύρο ξανά... και τέλος στην λύτρωση. Τελειώνεις ράκος. Εδώ εκτός από λίγες εξαιρέσεις, απολαμβάνεις μια περιπέτεια με δράση, αγωνία, πολύ γέλιο και ξαφνικά... τέλος.

Extra

Η DreamWorks δεν τελειώνει την ιστορία με τις ταινίες. Έχει φτιάξει και αντίστοιχες μικρού μήκους και σειρές στην τηλεόραση που είτε δείχνει την συνέχεια της ζωής των ηρώων είτε το πώς ξεκίνησε η αυτή. Ως λάτρης όμως των παιδικών, διαπίστωσα ότι... πολύ franchise ρε παιδάκι μου.

Κάτι τελευταίο

Επειδή πρέπει να αναφέρθω και στην μουσική, εδώ δεν θα είμαι αμερόληπτο. Υπεύθυνος της μουσικής των ταινιών της DreamWorks είναι ο αγαπημένος μου όλων, Hans Zimmer. Οπότε δεν μετράει κανένα άλλο στούντιο στην μουσική. Τελεία.

Πάω να ακούσω λίγο Hans και τα λέμε με ταινίες της Disney.

Περί παιδικών ταινιών

Κακά τα ψέματα. Δεν λέω, καλές οι παλιές κλασικές παιδικές ταινίες (Dumbo, Snowhite...) αλλά οι νέες απλά δεν παίζονται. Μετά από 3 παιδιά και ατελείωτες ώρες βλέποντας για 7 χρόνια αδιάκοπα τις ίδιες και τις ίδιες, μπορώ να εκφέρω και εγώ την άποψή μου.

Η παρούσα δημοσίευση αφορά κυρίως την ενημέρωση όλων εκείνων που τις σνομπάρουν. Δεν είναι ότι θέλω να τους πείσω να τις βλέπουν, όσο μάλλον ότι τα καρτούν πλέον δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τις αντίστοιχες "κανονικές". Νοήματα που περνάνε αβίαστα, συναισθήματα που σε σμπαραλιάζουν και γέλιο μέχρι δακρύων είναι στοιχεία που έχω συναντήσει σε πολλές από αυτές. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι δεν θα προκαλέσει ρίγη συναισθημάτων σε αυτούς που τις έχουν δει και δεν έχουν προσέξει τις μικρές λεπτομέρειες. Δείτε τες ξανά και ξανά, άφοβα. Γι αυτό, γιααααα κοπιάστε!

Μεγάλη σύμπτωση αποτελεί το γεγονός ότι δίνω σημασία στα παιδικά από τότε που πρόσεξα ότι κάποια στούντιο παραγωγής φτιάχνανε υπέροχες ταινίες. Έβλεπα συνέχεια για παράδειγμα είτε εκείνη την λάμπα που χοροπηδά πάνω σε κάτι γράμματα και στο τέλος σε κοιτά, ένα παιδάκι να ψαρεύει στα σύννεφα καθισμένο πάνω στο μισοφέγγαρο, ή εκείνο το κάστρο στο πανέμορφο τοπίο με τα πυροτεχνήματα. Αυτά τα στούντιο δεν είναι άλλα από τα Pixar, DreamWorks και Disney αντίστοιχα. Έχουν βάλει λοιπόν σκοπό αυτά, με τα τόσα εκατομμύρια που δαπανούν σε παραγωγές παιδικών ταινιών να φτιάχνουν όλο και φοβερότερες ταινίες. Βέβαια ιεροσυλία θα ήταν να μην αναφέρω το στούντιο Ghibli, αλλά τα ανατολίτικα παιδικά (κινέζικα, ιαπωνικά...) αποτελούν από μόνα τους δικιά τους κατηγορία που θα αναφερθώ σε αυτά άλλη φορά.

Ξεκινάμε με την μέχρι πρότινος αγαπημένη μου,

Pixar

Τι να πρωτοθυμηθούμε? Τα παιδικά της λίγα και καλά.

Βαθμολογία

Εδώ θα βρείτε την κατάταξή τους, σύμφωνα με την προτίμησή μου για κάθε μία από αυτές.

Νοήματα

Αν έπρεπε με μία πρόταση να περιγράψω την ουσία κάθε ταινίας θα έλεγα τα εξής:

• Toy Story: Ένας αληθινός φίλος δεν θα σε εγκαταλείψει ποτέ.
• Up: Καλοί οι στόχοι, αλλά μπροστά μας είναι τα καλύτερα.
• Cars: Θα θυσίαζες όλα τα όνειρα σου για να έχεις φίλους?
• The incredibles: Δεν αλλάζει τελικά ένας άνθρωπος.
• Nemo ή Bug's Life: Δεν μετράει το μέγεθος μπροστά στην δύναμη της θέλησης.
• Brave: Η ιστορία υπάρχει για να μην κάνουμε τα ίδια λάθη.
• Monsters Inc.: Μία ομάδα πάντα καταφέρνει περισσότερα.
• Ratatouille: Μην εγκαταλείπεις τα όνειρά σου.
• Wall-e: Η εξάρτησή μας από τους αυτοματισμούς μας τραβάει από την ουσία της ζωής

Συγκινητικές Στιγμές

Σε κάθε μία από τις ταινίες θυμάμαι κάτι που με έκανε να συγκινηθώ. Θα μπορούσα να βάλω τις σκηνές αυτές από το youtube αλλά πιστέψτε με, θα χαλάσετε όλα τα αισθήματα που θα νιώθατε αν τις βλέπατε μόνοι σας. Όσοι νομίζετε ότι είστε βράχοι λοιπόν, δοκιμάστε την παρακάτω λίστα με την σειρά.

1. Στο Monsters University, πολύ συγκινητική είναι η στιγμή που τους αντιμετωπίζει στο τέλος η Dean Hardscrabble.
2. Αν αναρωτιέστε αν μπορείτε να συγκινηθείτε από ρομποτάκια, δείτε το τέλος από το Wall-e. Το κούνημα και μόνο των ματιών του Wall-e αρκεί να σας σηκωθεί η τρίχα.
3. Βέβαια η φωνή του Doc Hudson στον αγώνα στο Cars θα δοκιμάσει σίγουρα τις ευαίσθητες χορδές σας. Για να μην αναφέρω την βοήθεια που προσφέρει ο McQueen σε ένα του φίλο στην επόμενη σκηνή!
4. Αν φτάσατε ως εδώ σίγουρα έχει μπει ήδη σκουπιδάκι στα μάτια σας. Μία από τις πιο συγκινητικές στιγμές είναι η συνάντηση του Sulley και της Βοο στο τέλος της ταινίας. Ρε Wasowsky τι μας έκανες! Ένα Boooooo με ένα γατούλη αρκούσε να μας σπάσει σε μικρά κομματάκια.
5. Φοβερά συναισθηματική στιγμή είναι το τέλος της τριλογίας του Toy Story. Μία ματιά από τον Andy και η στιγμή αμηχανίας με την Bonnie αποτελούν το ιδανικό τέλος ενός φανταστικού ταξιδιού. Θα μπορούσε ο Woody να κοιτάει αλλού στο τέλος αλλά για τους δημιουργούς έπρεπε να πει και τα τελευταία λόγια.  
6. Η 2η πιο συγκινητική στιγμή είναι η παραγγελία που παίρνει ο Remy στο τέλος από τον καλύτερό του φίλο που παράτησε την δουλειά του στην ταινία Ratatouille. Και αυτός ο άχρηστος παρατάει την ιστορία που διηγείται για να κάνει τι... να βάλει την τελευταία πινελιά.
7. Για την συγκεκριμένη περίπτωση πρέπει να σας προετοιμάσω. Μην, επαναλαμβάνω, ΜΗΝ την δείτε με άτομα που σας έχουν για πρότυπο ασυναισθησίας. Θα πρέπει να τους εξηγήσετε τις μύξες και τα υγρά μάτια που μαζί με τον λυγμό σας θα σας κάνουν να φανείτε πιο τρυφερά πλασματάκια από νεογέννητα γατάκια. Απλά σας λέω ότι δεν θυμάμαι να έχω συγκινηθεί περισσότερο σε ταινία και μάλιστα στην ίδια ταινία δύο φορές. Η μία είναι με το που ξεκινάει και προχωράει όλη την ζωή του Carl και της Ellie στα γρήγορα και η άλλη είναι λίγο πριν το τέλος που ο Carl καθισμένος πλέον στην καρέκλα του, ανοίγει το άλμπουμ με τις αναμνήσεις και του γλιστράει κάτι... Απίστευτο αλλά ακόμα και τώρα που το γράφω νιώθω ανατριχίλα. Υπέροχο.
   

Extra

Η Pixar έχει και κάτι το ξεχωριστό εκτός από υπέροχες ταινίες. Με κάθε νέα προβολή δίνει στην δημοσιότητα και μία ταινία μικρού μήκους που είναι αρκετά διασκεδαστική. Δείτε μερικές

The blue umbrella

Partly Cloudy

Presto

La Luna

Day and Night

Lifted

One Man Band

Boundin'

For the Birds

Geri's Game

Knick Knack

Tin Toy

Red's Dream

Ακολουθεί δημοσίευση με ταινίες της DreamWorks. Ετοιμαστείτε για Kung Fu, δράκους και μπερδεμένα παραμύθια.

Περί απαγορεύσεων στο σχολείο

Θέλω να γκρινιάξω. Θέλω να μοιραστώ την αγανάκτηση μου. Θα μπορούσα να πάω σε ένα γυμναστήριο και να ξεδώσω σε έναν σάκο του μποξ αλλά δεν θα είναι το ίδιο. Δεν θα μαθαίνατε τι σας περιμένει όταν τα παιδιά σας πάνε στο Γυμνάσιο ή στο Λύκειο.

Για να σας προετοιμάσω, δεν θα μάθετε κάτι καινούριο. Η ξεφτίλα των θεσμών κάνει πάρτι με την όρεξη όσων θέλουν να παράγουν.

Κάτι λοιπόν από τα σχολικά χρόνια.

Ξυπνάμε πρωί πρωί με την γκρίνια της μαμάς. Μπαίνουμε στο σχολείο και βλέπουμε τις ξινές φάτσες των υπερηλίκων δασκάλων μας που για ένα καλημέρα ουδέν λόγος, να τους παρακολουθούμε να μας γυρνάνε την πλάτη για να γράφουν στον πίνακα γράφοντας-σβήνοντας, να ελέγχουν τα τετράδια όχι μόνο για το αν δουλέψαμε (εννοείται όχι για το αν μάθαμε), αλλά και για τυχόν ορθογραφικά λάθη ή μουτζούρες, να μας ρωτάνε περιμένοντας μια συγκεκριμένη απάντηση και όχι κάτι δημιουργικό, απόλυτη ησυχία στην τάξη. Το τηλέφωνό του το ήξεραν μόνο οι μυστικές υπηρεσίες οπότε για επικοινωνία... μόνο πρόσωπο με πρόσωπο, εργασία για το σπίτι μόνο ασκήσεις που αν καταλάβαινες τη φυσική σημασία τους να μου τρυπήσεις τη μύτη, και για εξτρά γνώση... τι είναι αυτό;

Συγγνώμη αν σε κάποιους ξύπνησα στιγμές άγχους και τα χέρια τους έχουν ήδη ιδρώσει νομίζοντας ότι αύριο γράφουν διαγώνισμα και πρέπει να απαιτήσουν εκδρομή για να το αποφύγουν, αλλά σας έχω νέα. Υπάρχουν ακόμα εκπαιδευτικοί που κάνουν με τον ίδιο τρόπο την δουλειά τους, σαν να μην πέρασε μια μέρα. Συμφωνώ ότι είναι λίγοι αλλά δεν μειώνει καθόλου την σαπίλα της παιδείας που τους επιτρέπει αυτούς τους 1-2-4... να κάνουν ακόμα μάθημα και να αδυνατεί να τους στείλει στον διάολο.

Όσο και αν λέμε ότι η εκπαίδευση έχει εκσυγχρονιστεί, πλανόμεθα πλάνην οικτράν. Το ένα βήμα που κάναμε μπροστά, δεν σημαίνει ότι μας έφερε στην εποχή του μέλλοντος και της ευημερίας. Οι υπόλοιπες χώρες είναι χιλιόμετρα μπροστά μας και εμείς καμαρώνουμε τον ήλιο και τις παραλίες με τα μπραζιλ μαγιό ωσάν παρωδία του μύθου του λαγού και της χελώνας.

Θέλετε να σας πω τι ξέρουμε για νέες μέθοδος διδασκαλίας; ΤΙΠΟΤΑ. Γιατί είμαι τόσο απόλυτος; Δεν είχα λοιπόν από την στιγμή που μπήκα στο Πανεπιστήμιο μέχρι και τον διορισμό μου ούτε μια υποχρεωτική ώρα που να μου μάθει κάτι για το αυτονόητο, να διδάσκω. ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΩΡΑ. Σαν πλανόδιος μουσικός που μαθαίνει σαξόφωνο παίζοντας κάθε μέρα, όπως είχε δώσει το παράδειγμα ένας καθηγητής μου στο Πανεπιστήμιο. Πού θα πάει! Σε κάνα δυο ημέρες θα παίζει νότες. Έτσι έκανα και εγώ λοιπόν. Μου εμπιστεύτηκε η Ελλάδα την διδασκαλία χωρίς να γνωρίζει το αν ξέρω πώς να το πράξω. Πόσοι είναι σαν εμένα; Όλοι εκτός από λίγα άτομα που έχουν από μόνοι τους πάρει την πρωτοβουλία να επιμορφωθούν. Για πόσους μιλάμε; Το 1% είναι ένα ποσοστό πιο αισιόδοξο και από την έξοδό μας στις αγορές του χρόνου το 2015.

Γιατί γκρινιάζω λοιπόν; Ας πούμε ότι δεν θέλω να με βλέπουν οι μαθητές μου όπως ήταν οι δάσκαλοί μου. Και δεν είναι ότι προσπαθώ να δείξω κάποιος άλλος από αυτόν που είμαι. Όσοι με ξέρουν θα σας διαβεβαιώσουν ότι δεν έχω ωριμάσει ακόμα. Σαν να ακούω μακρινές φωνές στα αυτιά μου "Ποιός ρε; Ο Λόλας μπαμπάς;". Ακούστε μόνο μερικά που θυμάμαι όσο γράφω αυτό το κείμενο.

• Ασχολούμαι με όλους τους μαθητές ανεξαρτήτως ικανοτήτων
• Ο πίνακας είναι μόνο για τις σκέψεις των παιδιών ώστε να μην χάνονται και όχι για να επιδεικνύω τις γνώσεις μου
• Επικοινωνούν μαζί μου όποτε θέλουν μέσω όλων, μα όλων των μορφών επικοινωνίας, από τηλέφωνο μέχρι viber
• Χρησιμοποιώ το internet με κινητά και υπολογιστές στην τάξη για διαδραστικές ασκήσεις
• Όταν δεν αναλάμβανε κάνεις να τους πάει εκδρομή, κατάφερα μόνος μου όχι μόνο να πάμε, αλλά να περάσουμε και τέλεια
• Laser tag wars, μπάσκετ, ποδόσφαιρο, video games, επισκέψεις στο Πανεπιστήμιο, online μαθήματα και πολλά μα πολλά άλλα.

Ίσως είναι παραπάνω από ότι θα έπρεπε να δώσω, αλλά το κάνω με όλη μου την όρεξη. Με γεμίζει. Τους γεμίζει.

Στην ουσία λοιπόν. Μόλις εχθές, πληροφορήθηκα ότι συνάδερφοι μου και συγκεκριμένα δύο άτομα, σαν παλιοκατίνες και εντελώς άνανδρα για δικά τους ολοφάνερα συμφέροντα, προσπαθούν να μεταφράσουν όλα τα παραπάνω σε αδυναμία μου να φέρω το εκπαιδευτικό μου έργο σε πέρας. Κάνανε λέει παράπονα οι γονείς πίσω από την πλάτη μου, όταν ήμουν ο μόνος καθηγητής που είχε ουρά από γονείς από το γραφείο μου μέχρι τις σκάλες για να με γνωρίσουν και να με συγχαρούν που κατάφερα να κάνω το παιδί τους να διαβάζει. Χρησιμοποιούσα λένε το κινητό στην τάξη, χωρίς να προσδιορίζουν την παιδαγωγική χρήση του. Έτσι... άσκοπα.

Με άλλα λόγια, θεωρούν σωστό το να βάζεις μια ταινία στον προβολέα και λάθος το να χρησιμοποιείς το wolframalpha.com για επίλυση ασκήσεων. Σωστό το να δείχνεις κάτι στον υπολογιστή χρησιμοποιώντας το δίκτυο και λάθος το να δίνεις internet στην ώρα του μαθήματος ώστε να δουλέψουν τα παιδιά ομαδικά. Φοβερό το να φτιάχνεις εφαρμογές για διαδραστική μελέτη στον υπολογιστή αλλά λάθος για το κινητό.

Να λοιπόν πόσο πίσω είμαστε. Στο εξωτερικό να υποχρεώνουν τα ιδρύματα να χρησιμοποιούν ψηφιακά μέσα και εδώ να απαγορεύονται. Μόλις φέτος στην πρώτη συνεδρίαση ενός σχολείου της Τούμπας, απαγορεύτηκε η χρήση κινητού στο σχολείο στην ίδια ακριβώς συζήτηση με το κάπνισμα. Ένας παιδόφιλος που έβγαζε φωτογραφίες μέσα σε τάξη, ήταν αρκετός ώστε να απαγορευτούν όλα τα οπτικοακουστικά μέσα που μπορούν να καταγράψουν φωνή ή εικόνα. Φανταστείτε τι έχει να γίνει όταν κάποτε κατά λάθος ένας καθηγητής ανοίξει ένα αρχείο με τσόντα...

Για κάποιους λοιπόν είναι ανικανότητα το να πλησιάζεις τα παιδιά "μιλώντας την γλώσσα τους". Άσχετοι, κομπλεξικοί τεμπέληδες που δεν ανήκουν στην εκπαίδευση. Η λάσπη τους δεν μας αγγίζει. Ας κάνουν όπως θέλουν το μάθημά τους αφού τους το επιτρέπουν. Αφήστε εμάς όμως στην ησυχία μας να κάνουμε το μάθημα όπως πρέπει. Όπως αρέσει στους μαθητές.